piątek,
Oblężenie Fellina
25 marca 1602 roku wojska hetmana wielkiego koronnego Jana Zamoyskiego rozpoczęły oblężenie Fellina.
W latach 1600–1611 trwała wojna polsko-szwedzka o Inflanty. Jednocześnie w tle sporu o ziemie dawnego zakonu kawalerów mieczowych toczyła się walka o tron szwedzki między Karolem Sudermańskim a Zygmuntem III Wazą. W pierwszej fazie konfliktu sukcesy odnosili Szwedzi.
Pod koniec 1601 roku do Inflant wkroczyła armia dowodzona przez hetmana wielkiego koronnego Jana Zamoyskiego. Jej wyprawa sprowadziła się do oblegania kolejnych twierdz. W grudniu zdobyto Wolmar. Po krótkiej przerwie Zamoyski wznowił działania i 25 marca 1602 roku pod twierdzę w Fellinie przybyła straż przednia wojsk koronnych dowodzona przez Stanisława Żółkiewskiego. Kilka dni później na miejsce dotarły główne polskie siły.
Początkowo wobec braku ciężkiej artylerii działania Polaków sprowadziły się do blokowania fortecy. 19 kwietnia pod Felin dotarły polskie działa i rozpoczął się ostrzał. Na początku maja uznano, że dziury w murach są dostatecznie duże i ruszył szturm. Miasto dość szybko zostało opanowane, a szwedzka załoga schroniła się w zamku i kontynuowała obronę.
16 maja rozpoczął się szturm na zamek. W zaciętych walkach Polacy ponieśli duże straty i ich atak został odparty. Następnego dnia Zamoyski chciał kontynuować natarcie, jednak okazało się, że Szwedzi postanowili skapitulować. Jedynie garstka Finów wspierających Szwedów nie pogodziła się z porażką i samobójczo wysadziła się w powietrze.
Zamoyski obsadził twierdzę i ruszył na kolejną fortecę. Jego wojska 30 września zdobyły Biały Kamień.
