sobota,
ORP Grom
Rozkazem Ministera Spraw Wojskowych z 28 maja 1937 roku do służby w polskiej flocie wszedł nowoczesny niszczyciel ORP Grom.
Plan rozbudowy floty z 1924 roku zakładał wprowadzenie do służby w polskiej Marynarce Wojennej co najmniej sześciu kontrtorpedowców. Nie było finansowych możliwości na zakup większych okrętów, dlatego niszczyciele miały być duże i silnie uzbrojone. W 1932 roku powstał Dywizjon Kontrtorpedowców z dwiema jednostkami typu Wicher w składzie. W marcu 1935 roku podpisano umowę o budowie dwóch niszczycieli z brytyjską stocznią John Samuel White & Co. Ltd z Cowes. W rozkazie Ministra Spraw Wojskowych z dnia 14 maja 1936 roku określono nazwy dwóch budowanych jednostek. Brzmiały one „Grom” i „Błyskawica”. Na początku 1937 roku zakończono budowę jednego z nich. 11 maja 1937 roku na okręcie podniesiono polską banderę. Rozkazem z 28 maja 1937 roku ORP Grom wszedł do służby w Marynarce Wojennej II RP. Okręt był na tyle silny i nowoczesny, że niemiecka prasa przesadnie określała go jako „Torpedokreuzer” (krążownik torpedowy).
Wobec przewagi niemieckiej floty na Bałtyku istniało duże prawdopodobieństwo zatopienia polskich największych jednostek już w pierwszych dniach wojny. Plan wycofania trzech niszczycieli do portów brytyjskich został ogłoszony w rozkazie specjalnym Dowódcy Floty kontradmirała Unruga z 26 sierpnia 1939 roku. Operacja ta jest określana przez historyków jako plan „Peking”. Peking to przedwojenna pisownia nazwy stolicy Chin, a trzykrotny sygnał radiowy „Peking” miał oznaczać uruchomienie jednego z wariantów operacji. 30 sierpnia dowódcy niszczycieli ORP Błyskawica, ORP Burza oraz ORP Grom otrzymali sygnał rozpoczynający operację ewakuacji. 1 września polskie niszczyciele znajdowały się już na Morzu Północnym i niezagrożone dotarły do portu. Los czwartego polskiego niszczyciela pozostawionego na Bałtyku potwierdza słuszność planu „Peking”, ORP Wicher został zatopiony 3 września i nie odegrał większej roli podczas działań wojennych.
7 września niszczyciele Błyskawica i Grom w cieśninie Little Minch pomiędzy Szkocją a Hebrydami zaatakowały niemiecki okręt podwodny. Na powierzchni wody pojawiła się duża plama ropy, co pozwala sądzić, że nieprzyjacielska jednostka została co najmniej poważnie uszkodzona. Następnego dnia ORP Grom ponownie wykrył okręt podwodny, jednak atak okazał się nieskuteczny. Do końca 1939 roku ORP Grom brał udział w wielu konwojach i patrolach. W styczniu 1940 roku okręt przeszedł remont.
ORP Grom został skierowany do działań w kampanii norweskiej. Okręt ze swoich dział ostrzeliwał niemieckie wojska i transporty zaopatrzenia, zniszczył kilka stanowisk artylerii. 4 maja 1940 roku Grom został zaatakowany przez niemiecki bombowiec Heinkel He 111. Dwie spośród sześciu bomb okazały się celne. Trafienie w śródokręcie spowodowało eksplozję załadowanej wyrzutni torped. ORP Grom zatonął w ciągu trzech minut. Na skutek wybuchu i w lodowatej wodzie śmierć poniosło 59 członków załogi. Akcję ratunkową prowadziły jednostki brytyjskie. Uratowano około 150 ludzi.
