wtorek,
ORP Garland
3 maja 1940 roku do służby w Polskiej Marynarce Wojennej wszedł niszczyciel ORP „Garland”.
Przyszły ORP „Garland” został zbudowany w latach 1934–1935 w stoczni w Govan na zamówienie Royal Navy. W 1935 roku jednostkę wodowano. W 1936 roku niszczyciel otrzymał nazwę „Garland” i wszedł do służby w brytyjskiej marynarce. Był to szesnasty okręt o takiej nazwie w historii Royal Navy. Informacje o pierwszym z nich pochodzą z 1242 roku. Według niektórych historyków „Garland” to najstarsza na świecie nazwa okrętu.
Po wejściu do służby HMS „Garland” znalazł się w składzie zespołu niszczycieli Floty Atlantyckiej, a następnie 1. Flotylli Niszczycieli Floty Śródziemnomorskiej. Po wybuchu drugiej wojny światowej realizował zadania patrolowe i eskortowe we wschodniej części Morza Śródziemnego. 17 września 1939 roku na skutek przedwczesnego wybuchu własnych bomb głębinowych okręt został poważnie uszkodzony. Jednostka trafiła do stoczni remontowej na Malcie.
18 listopada 1939 roku podpisano umowę o współpracy pomiędzy marynarkami polską i brytyjską. Na początku 1940 roku Brytyjczycy zaproponowali Polakom objęcie niszczyciela „Garland”. Kierownictwo Marynarki Wojennej zaakceptowało tę propozycję. Trzon przyszłej załogi wydzielono spośród marynarzy ORP „Błyskawica”, liczył on około pięćdziesięciu osób. Pierwszym dowódcą okrętu mianowano komandora podporucznika Antoniego Doroszkowskiego.
W dniu polskiego święta państwowego 3 maja 1940 roku nastąpiło przekazania niszczyciela Polskiej Marynarce Wojennej. Ze względów kurtuazyjnych okręt otrzymał nazwę ORP „Garland”. Po dokończeniu remontu jednostka znalazła się w składzie 14. Flotylli Niszczycieli i rozpoczęła służbę we wschodniej części Morza Śródziemnego i na Morzu Egejskim. Polski niszczyciel eskortując inne okręty, kilkukrotnie walczył z wrogim lotnictwem. Na przełomie sierpnia i września 1940 roku nieprzyjacielskie samoloty spowodowały kilka uszkodzeń jednostki, co zakończył się krótkim remontem. W drugiej połowie września okręt popłynął do Wielkiej Brytanii.
W październiku 1940 roku dowódcą ORP „Garland” został komandor podporucznik Konrad Namieśniowski. Okręt pełnił służbę patrolową i eskortową w rejonie Wielkiej Brytanii oraz na wschodnim Atlantyku. „Garland” przeprowadził kilka akcji ratowania rozbitków ze storpedowanych statków. 30 stycznia 1942 roku stanowisko dowódcy okrętu objął komandor porucznik Henryk Eibel. W tym okresie jednostka przeszła modernizację w celu przystosowania przystosować do służby eskortowej w konwojach arktycznych. Podczas jednego z nich, 27 maja 1942 roku, „Garland” został ciężko uszkodzony przez niemieckie bombowce. W obronie okrętu poległo dwudziestu dwóch marynarzy. Niezbędnych napraw dokonano w Murmańsku. Po powrocie do Wielkiej Brytanii okręt przeszedł gruntowny remont.
Jesienią 1942 roku jednostka powróciła na Atlantyk. 13 listopada nowym dowódcą okrętu został kapitan Bolesław Jan Biskupski. Pod konie 1943 roku „Garland” wszedł do Gibraltaru. Pełnił służbę w rejonie Gibraltaru i na Morzy Śródziemnym. 19 września 1944 roku polskich niszczyciel uczestniczył w zatopieniu ostatniego niemieckiego U-Boota operującego na Morzu Śródziemnym.
Na przełomie 1944 i 1945 roku „Garland” przeszedł remont w brytyjskiej stoczni Devonport. 5 stycznia 1945 roku dowódcą niszczyciela został kapitan Kazimierz Hess. Od marca jednostka pełniła służbę patrolową i eskortową na wodach brytyjskich. Pod koniec 1945 roku ostatnim polskim dowódcą okrętu został komandor podporucznik Marian Kadulski. 24 września 1946 roku na „Garlandzie” opuszczono biało-czerwoną banderę i przekazano jednostkę Brytyjczykom. W Polskiej Marynarce Wojennej „Garland” przepłynął 217 000 mil morskich oraz uczestniczył w 84 operacjach bojowych, eskorcie 87 konwojów oceanicznych i 35 przybrzeżnych.
Jesienią 1947 rok niszczyciel „Garland” sprzedano Holandii. Pod banderą holenderską pływał do 1964 roku, później został zezłomowany.
