poniedziałek,
„Nie o zemstę, lecz o pamięć wołają ofiary”
11 lipca obchodzimy Narodowy Dzień Pamięci Ofiar Ludobójstwa dokonanego przez ukraińskich nacjonalistów na obywatelach II Rzeczypospolitej Polskiej. Święto zostało ustanowione na mocy uchwały Sejmu z dnia 22 lipca 2016 roku.
78 lat temu nastąpił punkt kulminacyjny rzezi wołyńskiej. Masowej eksterminacji polskiej ludności cywilnej na Wołyniu dokonywały Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów Stepana Bandery (OUN-B), Ukraińska Powstańcza Armia (UPA) oraz ukraińska ludność cywilna. 11 lipca 1943 roku zaatakowano w co najmniej 99 miejscowościach. Masakry były dokonywane w sposób zorganizowany. Wsie były otaczane kordonem, ofiary gromadzono w jednym miejscu i uśmiercano kulami, siekierami, widłami, kosami, młotkami i innymi narzędziami zbrodni. Czasami ofiary przed śmiercią torturowano. Nie oszczędzano dzieci.
Ludobójstwo określane mianem rzezi wołyńskiej było dokonane przez nacjonalistów ukraińskich przy częstym wsparciu miejscowej ludności ukraińskiej. Trwało ono w okresie od lutego 1943 do lutego 1945 roku. Trudno oszacować dokładną liczbę ofiar, większość historyków określa ją jako 50-60 tysięcy Polaków.
„Senat Rzeczypospolitej Polskiej wyraża szacunek i wdzięczność tym Ukraińcom, którzy narażając własne życie, ratowali Polaków”
–– uchwała Senatu Rzeczypospolitej Polskiej.
Niektórzy Ukraińcy z narażeniem życia starali się w miarę swoich możliwości pomóc polskim sąsiadom. Ostrzegali przed atakiem, udzielali schronienia, opatrywali rannych, wskazywali drogę ucieczki, opiekowali się dziećmi. Zdarzały się przypadki odmowy udziału w napadzie, publicznego protestu, niewykonania zbrodniczego rozkazu lub uwolnienia zatrzymanych. Udzielający pomocy Ukraińcy zasłużyli na zaszczytne miano „sprawiedliwych” i uhonorowanie. W publikacji Instytutu Pamięci Narodowej „Kresowa księga sprawiedliwych 1939–1945” bohaterami jest ponad 1300 osób. Kilkuset osób za akty solidarności i miłosierdzia zostało ukaranych śmiercią przez własnych rodaków – ukraińskich nacjonalistów.
„Senat Rzeczypospolitej Polskiej wyraża szacunek dla Kresowian i ich potomków oraz ludzi dobrej woli, którzy od dziesiątków lat domagają się prawdy o ludobójstwie i troszczą się o pamięć o ofiarach, kierując się mottem »Nie o zemstę, lecz o pamięć wołają ofiary«”
–– uchwała Senatu Rzeczypospolitej Polskiej.
