niedziela,
Muzeum Polskie w Rapperswilu
23 października 1870 roku hrabia Władysław Plater w Rapperswilu założył Muzeum Narodowe Polskie. Placówka powstała w celu zabezpieczenia polskich zabytków historycznych i propagowania spraw polskich.
W 1831 roku hrabia Plater po powstaniu listopadowym schronił się w Szwajcarii. Prowadził tam działalność patriotyczną, m.in. wydawał pisma w językach obcych propagujące sprawę polską. W czasie powstania styczniowego został mianowany agentem Rządu Narodowego w Szwajcarii.
W setną rocznicę konfederacji barskiej, w 1868 roku, staraniem hrabiego Platera wzniesiono na wzgórzu Lindenhof nad północnym brzegiem Jeziora Zuryskiego marmurową kolumnę zwaną Barską. W 1870 roku zastąpił ją żeliwny odlew przeniesiony na dziedziniec pobliskiego trzynastowiecznego zamku w Rapperswilu, który został wydzierżawiony przez Platera i dzięki przeprowadzonemu remontowi przestał być ruiną. W tym samym roku w tym obiekcie powstało Muzeum Narodowe Polskie. Po upadku narodowych powstań dla polskich emigrantów ochrona polskiej kultury stała się bardzo ważną sprawą. Kolekcja stale się rozrastała dzięki darom napływającym z całego świata. Zamek od 1870 roku dzierżawił Władysław Plater.
Na przełomie dziewiętnastego i dwudziestego wieku w Rapperswilu znajdowała się największa biblioteka polska na emigracji – około stu tysięcy druków. Eksponowano tutaj portrety i popiersia wybitnych Polaków. Zgromadzono bogatą kolekcję polskiego uzbrojenia i umundurowania. W pokoju Adama Mickiewicza prezentowano pamiątki po poecie i jego rękopisy. W muzeum znalazły się obrazy nie tylko cenionych polskich malarzy, ale także wybitnych mistrzów zachodnioeuropejskich. W odrębnych pokojach znajdowały się ekspozycje poświęcone Mikołajowi Kopernikowi, Tadeuszowi Kościuszce, Przyjaciołom Polski. W zamkowej wieży umieszczono urnę z sercem Tadeusza Kościuszki.
Po śmierci Platera w 1899 roku muzeum pozostało pod opieką działaczy emigracyjnych. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę można było wykonać testament Władysława Platera i przekazać zbiory do kraju. Stało się to w 1927 roku. Niestety zdecydowana większość zbiorów rapperswilskich uległa zniszczeniu podczas drugiej wojny światowej. W 1921 roku budynek muzeum przeszedł w dzierżawę Państwa Polskiego.
W 1936 roku z inicjatywy warszawskich artystów muzeum w Rapperswil stało się Muzeum Polski Współczesnej. Pod patronatem Ministerstwa Spraw Zagranicznych Prezentowano tutaj osiągnięcia kulturalne i gospodarcze wolnej Polski. Po zakończeniu drugiej wojny światowej muzeum trafiło pod zarząd komunistycznych władz polskich. Przekształcono je w propagandowe „Muzeum ruchu rewolucyjnego”. W odpowiedzi na to w 1951 roku władze miejskie Rapperswilu wypowiedziały dzierżawę. Obiekt przejęło Szwajcarskie Towarzystwo Zamków.
W 1975 roku udało się w zamku ponownie otworzyć polskie muzeum. Muzeum Polskie obecnie zajmuje drugie piętro zamku i jest wszechstronną instytucją propagującą wiedzę o Polsce i jej kulturze.
Serce Polski - Rapperswil
Film zrealizowany ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
