sobota,
Mieczysław Szczudłowski
Dziś przypada rocznica śmierci podpułkownika pilota Wojska Polskiego, uczestnika dwóch wojen światowych, kawalera Orderu Virtuti Militari.
Mieczysław Justyn Artur Maryan Dołęga Szczudłowski urodził się 2 lutego 1896 roku we Lwowie. W czasach szkolnych działał w skautingu, był także członkiem Drużyn Strzeleckich. W 1912 roku rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Naukę przerwał wybuch wojny. W sierpniu 1914 roku wstąpił do Legionu Wschodniego, miesiąc później został przeniesiony do Legionu Zachodniego.W grudniu 1914 roku trafił do 30. Pułku Piechoty armii Austro-Węgier. Latem 1916 roku odbył kurs obserwatorów lotniczych. Jesienią został ciężko ranny na froncie włoskim. Po rekonwalescencji ukończył kurs szkoły oficerów zawodowych i wrócił na front włoski. Jesienią 1917 roku ponownie został ranny. Po leczeniu służył w jednostkach motorowych. Jesienią 1918 roku miał rozpocząć szkolenie w szkole pilotów, jednak po rozpadzie Austro-Węgier stało się to niemożliwe.
Wrócił do Polski, brał udział w przejęciu lotnisk w Przemyślu i Krakowie. Rozpoczął służbę w polskim lotnictwie. Wziął udział w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej. Wiosną 1919 roku otrzymał przydział do 9. Eskadry Wywiadowczej. Latem zakończył loty bojowe i został skierowany do I Niższej Szkoły Pilotów w Krakowie. Przy tej okazji wznowił studia. W 1920 roku ukończył szkolenie w Wyższej Szkole Pilotów w Poznaniu i trafił do 2. Eskadry Wielkopolskiej. Latał bojowo podczas walk z bolszewikami.
W okresie dwudziestolecia międzywojennego był zawodowym oficerem, służył w kilku jednostkach lotnictwa. Pod koniec 1934 roku przeszedł w stan spoczynku. W 1939 roku został przywrócony do czynnej służby. Podczas kampanii wrześniowej brał udział w obronie Warszawy. Po przegranej wojnie obronnej wstąpił do Związku Walki Zbrojnej.
Jesienią 1941 roku został zatrzymany w Zamościu przez gestapo. Na początku 1942 roku został odbity. Organizował konspiracyjny kurs szybowcowy na Kielecczyźnie. Po powrocie do Warszawy objął stanowisko inspektora wyszkolenia bojowego Armii Krajowej. Podczas powstania warszawskiego walczył na odcinku Sadyba-Mokotów. Po kapitulacji Warszawy wyszedł z miasta z ludnością cywilną.
W styczniu 1945 roku wstąpił do Ludowego Wojska Polskiego. Wykładał w Wojskowej Szkole Pilotów w Dęblinie, a następnie w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie. Na początku 1946 roku na krótko trafił do 17. Pułku Lotnictwa Łącznikowego. Od czerwca 1946 roku służył w Oddziale Wyszkolenia Bojowego w Dowództwie Wojsk Lotniczych. Zajmował się opracowywaniem i wydawaniem podręczników i regulaminów lotnictwa wojskowego. 15 lutego 1950 roku został przeniesiony w stan spoczynku. Zmarł 9 kwietnia 1974 roku w Warszawie.
