czwartek,
Michał Cwynar
Michał Cwynar urodził się 14 listopada 1915 roku w Orzechówce koło Krosna. Jego rodzice byli rolnikami. Miał pięcioro rodzeństwa. Po ukończeniu czterech klas gimnazjum w 1933 roku wstąpił do Szkoły Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich w Bydgoszczy. Był szkolony na mechanika, ale ukończył także podstawowy kurs pilotażu na samolotach RWD-8 w Sadkowie. Jego pierwszym przydziałem była Eskadra Treningowa w 1. Pułku Lotniczym w Warszawie. W maju 1937 roku został skierowany na przeszkolenie myśliwskie w Wyższej Szkoły Pilotażu w Grudziądzu. Po powrocie do stolicy został pilotem 114 eskadry myśliwskiej. Pod koniec 1938 roku latał w 113 eskadrze myśliwskiej.
Na krótko przed wybuchem drugiej wojny światowej jego jednostka została przeniesiona na polowe lotnisko Poniatów koło Jabłonny. Już pierwszego dnia zestrzelił niemiecki bombowiec Junkers Ju-87. 3 września zaliczono mu prawdopodobne strącenie myśliwca Messerschmitt Bf 110. W kampanii wrześniowej Polacy dysponowali jedynie przestarzałymi myśliwcami PZL P.11 i podjęcie walki z nowoczesnymi maszynami było bardzo trudne. Niemiecki Messerschmitt Bf 110 rozwijał prędkość większą o ponad 100 km/h.
Podobnie jak wielu polskich pilotów 17 września Cwynar ewakuował się do Rumunii. Do Francji dotarł przez Bejrut. Odbył szkolenie na francuskich samolotach. Po uderzeniu III Rzeszy na Europę Zachodnią latał w polskim kluczu francuskiej Groupe de Chasse III/6. 19 września jego formacja odleciała do Algieru. 17 lipca 1940 roku zameldował się w Wielkiej Brytanii.
15 kwietnia 1941 roku otrzymał przydział do 315 „Dęblińskiego” dywizjonu myśliwskiego. W 1941 roku zestrzelił dwa myśliwce Messerschmitt Bf 109. W lutym 1943 strącił nad Francją Focke-Wulfa Fw 190. Od maja 1943 roku zajmował się szkoleniem pilotów w jednostce 58 OTU w Balado Bridge. W listopadzie wrócił do służby w dywizjonie 315. W lipcu 1944 roku nad Norwegią zanotował swojego ostatniego zestrzelonego przeciwnika – myśliwiec Messerschmitt Bf 109. W& połowie 1945 roku został dowódcą 316 „Warszawskiego” dywizjonu myśliwskiego.
Po demobilizacji nie zdecydował się na powrót do Polski. Służbę zakończył w stopniu kapitana. Osiedlił się w Szkocji. Zmarł 26 maja 2008 roku.
