sobota,
Mazowiecka Brygada Kawalerii
3 września 1939 roku w rejonie Ciechanowa Mazowiecka Brygada Kawalerii starła się z niemiecką Dywizją Pancerną Kempf.
Tradycje Mazowieckiej Brygady Kawalerii sięgają wojny polsko-bolszewickiej. Latem 1920 roku w Ostrołęce sformowano 8. Brygadę Jazdy. W jej skład wchodziły trzy pułki kawalerii, dywizjon artylerii konnej oraz szwadron tatarski. Jednostka była podporządkowana dowódcy 2. Dywizji Jazdy i brała udział w walkach z bolszewikami. Pierwszym dowódcą 8. Brygady Jazdy był generał Stefan Suszyński. Po zakończeniu wojny, w 1921 roku polska jazda przeszła z organizacji wojennej na pokojową. Na bazie wojennej 8. Brygady Jazdy powstała samodzielna I Brygada Jazdy, w której skład weszły warszawski 1. Pułk Szwoleżerów, 7. Pułk Ułanów z Kraśnika, 18. Pułk Ułanów z Grudziądza oraz 1. Dywizjon Artylerii Konnej z Warszawy.
Wiosną 1924 roku rozkazem Ministra Spraw Wojskowych generała Władysława Sikorskiego słowo „jazda” w nazwach jednostek wojskowych zostało zastąpione wyrazem „kawaleria”. W tym okresie I Brygada Kawalerii znalazła się w składzie 2. Dywizji Kawalerii. W 1937 roku jednostka otrzymała nazwę Mazowiecka Brygada kawalerii. Jej dowódcą został pułkownik Jan Karcz. W 1939 roku Mazowiecka Brygada Kawalerii była podporządkowana Armii „Modlin”. Podczas kampanii wrześniowej jej głównymi jednostkami były 1. Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego, 7. Pułk Ułanów Lubelskich im. gen. Kazimierza Sosnkowskiego, 11. Pułk Ułanów Legionowych im. Marszałka Edwarda Śmigłego-Rydza, 1. Dywizjon Artylerii Konnej im. gen. Józefa Bema oraz 11. Dywizjon Pancerny.
W dniach 1–3 września 1939 roku rozegrała się bitwa pod Mławą. Mazowiecka Brygada Kawalerii chroniła prawe skrzydło 20. Dywizji Piechoty broniąc rubieży w okolicach Chorzel i Krzynowłogi Małej. W późnych godzinach wieczornych pierwszego dnia wojny zagrożona okrążeniem wycofała się na drugą linię obrony. W walkach wyróżniły się baterie 1. Dywizjonu Artylerii Konnej. Walka osamotnionej Brygady z przeważającymi siłami przeciwnika dysponującymi czołgami, artylerią i lotnictwem nie mogła trwać długo, 2 września po całym dniu zaciętych walk ułani pułkownika Jana Karcza wypierani przez przeciwnika wycofali się za Przasnysz. Skrzydło 20. Dywizji piechoty zostało pozbawione ochrony.
3 września na Brygadę uderzyły Dywizja Pancerna „Kempf” oraz 1. Brygada Kawalerii. Mimo stawienia twardego oporu polscy kawalerzyści zostali zmuszeni do odwrotu. W nocy z 3 na 4 września również inne polskie oddziały rozpoczęły odwrót spod Mławy. Bitwa była przegrana, jednak przeciwnik został zatrzymany przez trzy dni, a według planów niemieckiego dowództwa wojska atakujące z Prus Wschodnich trzeciego dnia wojny miały dotrzeć pod Warszawę. W kolejnych dniach Mazowiecka Brygada Kawalerii toczyła ciężkie walki odwrotowe, m.in. pod Przasnyszem, Pułtuskiem i Wyszkowem. 11 września pod Czernikiem starła się z niemiecką 11. Dywizją Piechoty. Po bitwie rozegranej w dniach 23–24 września pod Suchowolą na Lubelszczyźnie pułkownik Karcz rozwiązał rozproszoną jednostkę.
