piątek,
Marian Zawidzki
Marian Zawidzki urodził się 1 kwietnia 1898 roku w Odolanowie, w Kaliskiem. W czasie pierwszej wojny światowej był oficerem armii pruskiej. Studiował pedagogikę i germanistykę na uniwersytetach w Lipsku i Poznaniu. Pracował jako nauczyciel w poznańskim gimnazjum. W latach 1935-1939 był wizytatorem i kuratorem na województwo śląskie. Równolegle działał w Związku Zachodnim oraz pracował jako redaktor „Strażnicy Zachodniej”.
Podczas drugiej wojny światowej zamieszkał w Lublinie. Uczył na tajnych kompletach i działał w konspiracji. Organizował działającą na terenie III Rzeszy siatkę wywiadowczą Armii Krajowej. Był zastępcę Szefa Biura Propagandy Inspektoratu AK na Okręg Lubelski. Pisał artykuły dla prasy podziemnej. Zaangażował się w działalność komórki Komendy Głównej AK „Zachód”.
Po obserwacji samochodów wywożących więźniów na egzekucje w okolicach niemieckiego obozu koncentracyjnego na Majdanku w lipcu 1944 roku próbował nakłonić dowództwo Okręgu AK do podjęcia akcji zbrojnych w celu obrony mordowanych. Podczas prowadzenia akcji „Burza” w Okręgu Lublin był Zastępcą Szefa Ochrony Powstania AK w Lublinie.
Po wkroczeniu Armii Czerwonej ujawnił się i od nowego roku szkolnego podjął pracę w lubelskim Gimnazjum i Liceum imienia Stanisława Staszica. 19 listopada 1944 roku został aresztowany przez NKWD. Więziono go na Zamku w Lublinie. Za działalność w Armii Krajowej został skazany na śmierć. Wyrok wykonano 17 stycznia 1944 roku na lubelskim zamku. W uzasadnieniu wyroku zapisano: „miał zbyt duże wykształcenie, by nie wiedzieć, że AK jest organizacją działającą na szkodę demokracji”.
W 1945 roku Rząd RP w Londynie pośmiertnie odznaczył go Krzyżem Virtuti Militari. 31 stycznia 1990 roku Sąd Najwyższy wydał wyrok uniewinniający Mariana Zawidzkiego.