czwartek,
Marian Romeyko
Marian Romeyko herbu Ślepowron urodził się 13 lutego 1897 roku w Olszanie. Uczył się w szkole handlowej w Zwinogródce, gdzie w 1915 roku zdał egzamin dojrzałości. Wkrótce został powołany do armii rosyjskiej, po ukończeniu Aleksiejewskiej Wojskowej Szkoły Inżynieryjnej w Kijowie uzyskał stopień podchorążego. Za wyróżniającą się postawę w walkach na froncie bałtyckim w rejonie Rygi otrzymał Order Świętej Anny III klasy z Mieczami. Jesienią 1917 roku dołączył do I Korpusu generała Józefa Dowbor-Muśnickiego.
Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę wstąpił do Wojska Polskiego. Ukończył Francuską Szkołę Pilotów na Mokotowie i podczas wojny polsko-bolszewickiej służył jako pilot 3. Eskadry Wywiadowczej. Przeprowadził wiele lotów zwiadowczych, za zasługi otrzymał Order Virtuti Militari.
Po zakończeniu walk o granice Rzeczpospolitej pozostał w wojsku. Pełnił służbę na różnych stanowiskach, m.in. jako oficer Oddziału II Sztabu Generalnego, oficer sztabowy, dowódca dywizjonu w poznańskim 3. Pułku Lotniczym. W 1929 roku został wykładowcą taktyki lotnictwa w Wyższej Szkole Wojennej. W 1936 roku otrzymał awans do stopnia podpułkownika i przydział na stanowisko dyrektora nauk Wyższej Szkoły Lotniczej w Warszawie.
Wiosną 1938 roku oddelegowano go na stanowisko attaché wojskowego w Ambasadzie RP w Rzymie. Po klęsce wrześniowej pomagał w ewakuacji Polaków przez Włochy. Na początku 1942 roku objął kierownictwo polsko-francuskiej siatki wywiadowczej Réseau F-2. Na przełomie 1942/1943 roku zagrożony aresztowaniem wyjechał do Szwajcarii.
Po wojnie pozostał na emigracji. W 1967 roku zdecydował się na powrót do Polski. Zmarł 10 marca 1970 roku w Warszawie.
