Przejdź do treści

Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego w Mrągowie

Ludwik Muzyczka

piątek,

Ludwik Muzyczka

Ludwik Muzyczka urodził się 25 sierpnia 1900 w Jarosławiu na Podkarpaciu. Uczył się w Krakowie w gimnazjum oo. Jezuitów. Pod koniec 1916 roku przerwał naukę i wstąpił do Legionów Polskich. Był jednym z najmłodszych legionistów, służył w 3. Pułku Piechoty. W 1918 roku został internowany przez władze austriackie, a następnie trafił na front włoski w szeregach Armii Austro-Węgier. Kontuzjowany podczas walk zdołał zbiec ze szpitala i dotrzeć do Krakowa, gdzie wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej.

Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę brał udział w walkach o granice z Ukraińcami i bolszewikami. Uczestniczył w tzw. buncie generała Lucjana Żeligowskiego. Wiosną 1921 roku przeszedł do rezerwy. W okresie dwudziestolecia międzywojennego pracował jako urzędnik. Studiował jako wolny słuchacz na Wydziale Prawa Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, jednak nie uzyskał dyplomu. Zaangażował się w działalność Związku Strzeleckiego, w latach 1930–1933 organizował struktury organizacji na terenach Wolnego Miasta Gdańska i Prus Wschodnich.

Po wybuchu drugiej wojny światowej dowodził oddziałami samoobrony powiatu Wyrzysk, a następnie samoobroną Inowrocławia. Później wszedł w skład sztabu dowódcy Etapów Armii „Pomorze” i „Poznań” generała Michała Karaszewicza-Tokarzewskiego. Podczas bitwy nad Bzurą dostał się do niewoli, jednak zbiegł z obozu przejściowego i przedostał się do Krakowa, gdzie rozpoczął działalność konspiracyjną w Organizacji Orła Białego. Po scaleniu organizacji ze Związkiem Walki Zbrojnej wyjechał do Warszawy. Na polecenie generała Stefana Roweckiego opracował koncepcję tworzenia tajnej administracji cywilnej. W późniejszym okresie był szefem pełniących funkcję aparatu administracyjnego na potrzeby wojska Biur Wojskowych w Komendzie Głównej ZWZ–AK. Równolegle zajmował się organizowaniem Wojskowej Administracji Ziem Nowych i Wojskowego Korpusu Służby Bezpieczeństwa.

W 1944 roku wyznaczono go na szefa sztabu organizacji NIE. Podczas powstania warszawskiego był oficerem Komendy Głównej Armii Krajowej. W końcowej fazie działań powstańczych otrzymał awans do stopnia podpułkownika. Po kapitulacji stolicy do końca wojny przebywał w obozie jenieckim.

We wrześniu 1945 roku współorganizował struktury Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość. Pod koniec roku został zatrzymany przez komunistyczne służby. W procesie kierownictwa WiN otrzymał wyrok dziesięciu lat pozbawienia wolności, złagodzony następnie do sześciu lat. Więzienie opuścił w grudniu 1948 roku. W 1950 roku ponownie został aresztowany, skazano go na pięć lat więzienia. W 1954 roku został zwolniony. Po „odwilży” w 1956 roku został zrehabilitowany postanowieniem Sądu Najwyższego. Zmarł 25 lutego 1977 w Krakowie.

Artykuł: Teoria emocji kolorów

Teoria emocji kolorów

Artykuł: DRAM Speculative Leadoff

DRAM Speculative Leadoff

Artykuł: Burst Mode DMA

Burst Mode DMA

Artykuł: Tryby DMA

Tryby DMA

Artykuł: DMA w kontekście historycznym

DMA w kontekście historycznym

Nasze technikum

Technik informatyk

Szkoły dla dorosłych

Nasza szkoła

Pełna oferta edukacyjna

Oferta szkoły