poniedziałek,
Ludwik Bittner
Sześćdziesiąt lat temu zmarł generał brygady Wojska Polskiego, żołnierz Legionów Polskich, uczestnik kampanii wrześniowej, oficer Armii Krajowej, więzień sowieckich łagrów.
Ludwik Bittner urodził się 24 kwietnia 1892 roku w Stanisławowie. W 1911 roku otrzymał świadectwo dojrzałości i rozpoczął studia na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Działał w Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckim. W sierpniu 1914 roku dołączył do polskich oddziałów formowanych przez Józefa Piłsudskiego. Został oficerem 2. Pułku Piechoty Legionów Polskich. Po tzw. kryzysie przysięgowym znalazł się w szeregach Polskiej Siły Zbrojnej.
Jesieni a 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego. Dowodził batalionem zapasowym 34. Pułku Piechoty. Już jako major brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Po zakończeniu walk o granice Rzeczpospolitej pozostał w wojsku. Do 1930 roku dowodził macierzystym 34. Pułkiem Piechoty, później służył jeszcze w kilku jednostkach. W 1939 roku posiadał stopień pułkownika i był zastępcą dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza generała Wilhelma Orlik-Rückemanna. Podczas kampanii wrześniowej brał udział w walkach z Niemcami i Armią Czerwoną.
Po klęsce wrześniowej już w październiku dołączył do Służby Zwycięstwu Polski. W latach 1941-1943 był komendantem Okręgu Lublin ZWZ/AK. 20 marca 1943 roku otrzymał awans do stopnia generała brygady. Z ramienia Komendy Głównej był pełnomocnikiem do spraw scalenia Batalionów Chłopskich z Armią Krajową. Podczas akcji „Burza” dowodził 9. Podlaską Dywizją Piechoty AK. Jego oddziały wspólnie z Armią Czerwoną wyparły Niemców z wielu miejscowości, m.in. były to Biała Podlaska, Międzyrzec i Łuków. W sierpniu 1944 roku został zatrzymany przez NKWD. Początkowo więziono go w obozie na Majdanku, później w obozie NKWD w Rembertowie. Ostatecznie wywieziono go w głąb ZSRR do sowieckich łagrów. Pod koniec 1947 roku został zwolniony. Zamieszkał w Warszawie, pracował jako dozorca w Biurze Odbudowy Stolicy. Zmarł 24 stycznia 1960 roku w Warszawie.
Jego syn Sławomir Maciej Bittner uczestniczył w wielu głośnych akcjach polskiego podziemia, m.in. w akcji pod Arsenałem i akcji „Góral”. 18 lutego 1944 roku został aresztowany przez Niemców. Jego dalsze losy nie są znane. Prawdopodobnie zginął 28 lutego 1944 roku rozstrzelany w ruinach getta warszawskiego.
