środa,
Lucjan Józef Kępiński
Lucjan Józef Kępiński urodził się 9 marca 1892 roku Dmeninie niedaleko Radomska. Ukończył Gimnazjum im. Bolesława Chrobrego w Piotrkowie Trybunalskim i studia nauczycielskie. W 1913 roku został powołany do armii rosyjskiej, Po ukończeniu Mikołajewskiej Szkoły Wojennej w Kijowie uzyskał stopień podporucznika. W szeregach armii rosyjskiej walczył w pierwszej wojnie światowej, za zasługi został odznaczony Orderem Kniazia św. Włodzimierza z mieczami i kokardą oraz Krzyżem św. Jerzego. Latem 1917 roku dołączył do formowanego z żołnierzy polskich w armii rosyjskiej I Korpusu Polskiego generała Józefa Dowbor-Muśnickiego.
Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę wstąpił do Wojska Polskiego. Brał udział w formowaniu jednostek 4. Dywizji Strzelców Wielkopolskich na bazie oddziałów powstańców wielkopolskich. Podczas wojny polsko-bolszewickiej dowodził batalionem w 66. Kaszubskim Pułku Strzelców. Za bohaterską postawę otrzymał Krzyż Wojenny Virtuti Militari. Jego jednostka brała udział w kontruderzeniu znad Wieprza. Odznaczył się męstwem i nieustępliwością w najcięższych walkach, za co Józef Piłsudski osobiście odznaczył go Krzyżem Walecznych.
Po zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej pozostał w wojsku. Służył w kilku jednostka piechoty, a następnie w Korpusie Ochrony Pogranicza. W 1926 roku otrzymał awans do stopnia majora. W chwili wybuchu drugiej wojny światowej był komendantem garnizonu Skierniewice. Brał udział w walkach kampanii wrześniowej, ranny dostał się do niewoli. Do końca wojny przebywał w obozach jenieckich.
W 1945 roku wrócił do Polski i wstąpił do Ludowego Wojska Polskiego. W latach 1947–1949 wykładał taktykę w Akademii Sztabu Generalnego w Rembertowie. W 1949 roku jako przedwojenny oficer został usunięty z wojska. W późniejszych latach pracował jako nauczyciel. Zmarł 14 czerwca 1979 roku w Łodzi.
