środa,
Leon Strzelecki
Dziś mija rocznica urodzin generała brygady Wojska Polskiego, żołnierza Legionów Polskich, uczestnika wojny polsko-bolszewickiej i kampanii wrześniowej, kawalera Orderu Virtuti Militari.
Leon Strzelecki urodził się 11 kwietnia 1895 roku w Piotrkowie Trybunalskim. Podczas nauki w gimnazjum był członkiem tajnej drużyny skautowej. Później działał w Polskich Drużynach Strzeleckich i „Zarzewiu”. W 1914 roku wraz ze swoim kuzynem przyszłym dowódcą Armii Krajowej Stefanem Roweckim nielegalnie przedostał się do zaboru austriackiego, gdzie uczęszczał na kurs instruktorów Polskich Drużyn Strzeleckich.
Po wybuchu pierwszej wojny światowej dołączył do oddziałów formowanych przez Józefa Piłsudskiego w Krakowie. W latach 1914–1917 służył w 1. Pułku Ułanów Legionów Polskich. W 1916 roku uzyskał awans do stopnia podporucznika. Po kryzysie przysięgowym został internowany. Wiosną 1918 roku został oficerem Polskiej Siły Zbrojnej. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę służył w 5. Pułku Ułanów Zasławskich. W 1919 roku objął dowództwo szwadronu. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej.
Po zakończeniu walk o granice Rzeczpospolitej pozostał w wojsku. W 1921 roku otrzymał przydział do 1. Pułku Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego. Podczas przewrotu majowego opowiedział się po stronie Józefa Piłsudskiego, w walkach został raniony. Po ukończeniu Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie otrzymał awans do stopnia podpułkownika i przydział do Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. Od jesieni 1930 roku dowodził 1. Pułkiem Ułanów Krechowieckich w Augustowie. W 1933 roku przeszedł do Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych w Warszawie.
Podczas kampanii wrześniowej jako pułkownik dowodził Podolską Brygadą Kawalerii. Uczestniczył m.in. w bitwie nad Bzurą i w obronie Warszawy. Po utworzeniu z resztek Wielkopolskiej, Pomorskiej i Podolskiej Brygady Kawalerii Zbiorczej Brygady Kawalerii był zastępcą dowódcy tej jednostki. Po kapitulacji polskiej stolicy trafił do niewoli, resztę wojny spędził w niemieckich obozach jenieckich. Udzielał się w obozowej konspiracji. Po uwolnieniu służył w II Korpusie polskim we Włoszech. Po demobilizacji pozostał na emigracji. Zmarł 7 września 1968 roku w Londynie.
