środa,
I Niższa Szkoła Pilotów w Krakowie
Z chwilą odzyskania niepodległości przez Polskę w 1918 roku z inicjatywy lotników przejmowano sprzęt, który został po lotnictwie zaborców. Udało się zarekwirować sprzęt lotniczy w Krakowie, Warszawie, Lwowie, Przemyślu oraz Lublinie. Większość tworzonych w pośpiechu polskich jednostek lotniczych natychmiast trafiała na front ukraiński. Wobec braku wystarczającej ilości pilotów i obserwatorów do służby przyjmowano ochotników. Przyśpieszone szkolenie powodowało, że liczba wypadków w czasie lotów ćwiczebnych przewyższała straty poniesione w walce. Spory problem stanowiła różnorodność typów maszyn w polskim lotnictwie, w ciągu dwóch pierwszych lat przewinęło się ich ponad sto. Kształcenie kadr stało się kluczowym zadaniem.
11 maja 1919 roku rozpoczęła działalność I Niższa Szkoła Pilotów w Krakowie, która prowadziła szkolenia w zakresie pilotażu samolotów niemieckich i austriackich na lotnisku Rakowice. Początkowo służyło w niej pięciu instruktorów, a ćwiczebne loty odbywały się na niemieckich szkolnych samolotach Hansa-Brandenburg. Jesienią 1919 roku krakowską placówkę połączono z przeniesioną do Krakowa warszawską Wojskową Szkołą Lotniczą. Po reorganizacji jednostka otrzymała nazwę „Niższa Szkoła Pilotów w Krakowie”.
System szkolenia opierał się o wzorce austriackie, obowiązywały trzy poziomy szkolenia. Na pierwszym etapie uczeń odbywał około stu lotów z instruktorem oraz kilka samodzielnych, jeśli zdał egzamin potwierdzający nabyte podstawowe umiejętności, przechodził na wyższy poziom szkolenia. Drugi etap obejmował około stu samodzielnych lotów, w tym kilkanaście w wymuszonych trudnych warunkach, np. lądowanie w polu, loty spiralne itp., ta część również kończyła się egzaminem. W trzecim etapie uczeń odbywał około dwudziestu samodzielnych lotów o podobnym charakterze, jednak na samolotach o większej mocy silnika. Od maja 1919 do grudnia 1920 roku w ramach działalności szkoły odbyło się prawie trzydzieści tysięcy lotów ćwiczebnych oraz wyszkolono 84 pilotów. Po ukończeniu szkoły w Krakowie pilot mógł kontynuować szkolenie w Wyższej Szkole Pilotów w Ławicy pod Poznaniem.
W 1920 roku polskie lotnictwo zaczęło przechodzić na samoloty produkcji francuskiej, brytyjskiej i włoskiej. W grudniu 1920 roku krakowską szkołę oraz warszawską Francuską Szkołę Pilotów przeniesiono do Bydgoszczy, gdzie po ich połączeniu powstała Niższa Szkoła Pilotów w Bydgoszczy.
