wtorek,
Kontruderzenie znad Wieprza
16 sierpnia 1920 roku rozpoczęło się kontruderzenie wojsk polskich na tyły oddziałów bolszewickich szturmujących Warszawę.
Latem 1920 roku trwała bolszewicka ofensywa. 13 sierpnia rozpoczęła się Bitwa Warszawska. Polski plan zakładał podjęcie kontrofensywy z okolic rzeki Wieprz. Sformowano dwie grupy uderzeniowe liczące łącznie ponad dwadzieścia siedem tysięcy żołnierzy. Dowodził nimi Józef Piłsudski. 16 sierpnia nad ranem jego oddziały ruszyły do ataku. Już pierwszego dnia przełamano bolszewicki opór i rozbito Grupę Mozyrską, stanowiącą osłonę oddziałów nacierających na Warszawę. W drugim dniu natarcia polskie oddziały w kilku punktach dotarły do szosy Warszawa-Brześć. Przeciwnik miał odciętą najkrótszą drogę zaopatrzenia i ewakuacji. Tego dnia odbito Mińsk Mazowiecki, Siedlce, Międzyrzec Podlaski oraz Białą Podlaską.
Związane walką pod Warszawą wojska bolszewickie stanęły przed groźbą okrążenia. Jednocześnie zwrot zaczepny wykonały polskie oddziały broniące Przedmoście Warszawskie. Przeciwnik ruszył do odwrotu na północ. Polacy nie zamierzali pozwolić wymknąć się bolszewikom. Rozpoczął się pościg, który zakończył się 24 sierpnia na granicy Prus Wschodnich. 3 i 15 Armia bolszewicka zdołała wycofać się na wschód. 3 Korpus Kawalerii Gaj-Chana oraz sześć dywizji z 4 i 15 Armii pozbawione możliwości odwrotu 24 sierpnia przekroczyły granicę niemiecką i zostały internowane na terytorium Prus Wschodnich. Było to łącznie 45 tysięcy żołnierzy. 26 sierpnia zakończyła się bitwa pod Kolnem, w której 14 Dywizja Piechoty generała Konarzewskiego zablokowała bolszewickie próby przebicia się na wschód.
