wtorek,
Komandor Stanisław Hryniewiecki
Dzisiaj przypada rocznica urodzin Stanisława Hryniewieckiego – oficera Marynarki Wojennej, weterana wojny polsko-bolszewickiej, dowódcy wielu okrętów podczas drugiej wojny światowej.
Urodził się 29 listopada 1896 roku w Samarze. W 1912 roku ukończył Morski Korpus Kadetów w Petersburgu. W latach 1912–1917 służył w carskiej Marynarce Wojennej na pancerniku „Połtawa”. W 1919 roku wstąpił do Wojska Polskiego.
Jako były marynarz otrzymał przydział do Flotylli Pińskiej. W czasie wojny polsko-bolszewickiej początkowo był dowódcą baterii artylerii nadbrzeżnej. Żołnierze pod jego komendą zatopili w Skrygłowie statek „Wołga”. W 1920 roku jako oficer artylerii trafił na pokład statku pancernym „P-1”. Później dowodził tą jednostką. Podczas bitwy pod Czarnobylem brał udział w zatopieniu sowieckiego statku. Po odwrocie Flotylli Pińskiej objął dowództwo monitora rzecznego ORP Horodyszcze we Flotylli Wiślanej.
W 1923 roku otrzymał przydział do Pucka. Powierzono mu stanowisko zastępcy dowódcy torpedowca ORP „Kujawiak”. Przez jakiś czas pracował w Oficerskiej Szkole Marynarki Wojennej w Toruniu. Później służył na kilku okrętach: ORP „Generał Haller”, ORP „Wilia”, ORP „Podhalanin”, ORP „Wicher”. W 1936 roku brał udział w racach komisji odbioru niszczyciela ORP „Grom”. Rok później objął dowództwo tej jednostki. Równocześnie w latach 1937–1938 dowodził dywizjonem kontrtorpedowców.
W sierpniu 1937 roku odniósł ciężkie obrażenia w wypadku drogowym. Na początku 1939 roku przeszedł w stan spoczynku. W sierpniu 1939 roku otrzymał przydział mobilizacyjny do Dowództwa Floty na Helu. 1 września, po śmierci dowódcy okrętu, objął dowodzenie stawiaczem min ORP „Gryf”. Po zatopieniu jednostki był oficerem łącznikowym dowódcy Floty kontradmirała Józefa Unruga. W czasie oblężenia Kępy Oksywskiej na kutrze rybackim „Albatros” uciekł do Lipawy na Łotwie. Został internowany.
Na początku 1940 roku zdołał przedostać się przez Estonię i Szwecję do Wielkiej Brytanii. Objął obowiązki p.o. dowódcy dywizjonu kontrtorpedowców. Pływał na ORP „Grom”. Po zatopieniu tej jednostki pod Narvikiem pełnił obowiązki dowódcy niszczyciela ORP „Błyskawica”. W 1942 roku pływał w konwojach atlantyckich jako dowódca ORP „Piorun”.
Pod koniec 1942 roku objął dowództwo niszczyciela ORP „Orkan”. Zginął 8 października 1943 roku po storpedowaniu jednostki przez niemiecki okręt podwodny.
