sobota,
Kedyw Armii Krajowej
22 stycznia 1943 roku formalnie powołano do życia Kedyw, czyli Kierownictwo Dywersji Komendy Głównej Armii Krajowej.
Klęska wrześniowa nie złamała ducha Polaków. Jeszcze podczas oblężenia Warszawy została powołana podziemna organizacja Służba Zwycięstwu Polski, zastąpiona wkrótce przez Związek Walki Zbrojnej. Polska konspiracja działała na terenach okupowanych przez III Rzeszę, a także w strefie zajętej przez Sowietów. 14 lutego 1942 roku Związek Walki Zbrojnej został przekształcony w Armię Krajową.
Proces formowania Kedywu rozpoczął się jesienią 1942 roku. W listopadzie na podstawie ustnych zarządzeń dowództwa Armii Krajowej powstało Kierownictwo Dywersji, któremu podporządkowano struktury wydzielonej organizacji dywersyjnej „Wachlarz” oraz Związku Odwetu. Formalnie Kedyw powołano na mocy rozkazu „Uporządkowanie odcinka walki czynnej” wydanego przez komendanta Armii Krajowej generała Stefana Roweckiego „Grota” 22 stycznia 1943 roku.
Pierwszym komendantem Kedywu był pułkownik Emil Fieldorf „Nil”. Komórki Kedywu powstały w Komendzie Głównej AK, a także w komendach Obszarów i Okręgów. Kadry Związku Odwetu i „Wachlarza” wzmocniono innymi oddziałami. Do Kedywu przydzielono około połowy cichociemnych. Ważną część kadry stanowili harcerze z Grup Szturmowych Szarych Szeregów. Żołnierze Kedywu przeprowadzili dziesiątki akcji. Podczas powstania warszawskiego oddziały Kedywa walczyły w ramach Zgrupowania „Radosław”.
