czwartek,
Józef Wieciech
Józef Wieciech urodził się 17 marca 1917 roku w Lipnicy Dolnej niedaleko Bochni. Uczył się w gimnazjum w Bochni, po uzyskaniu matury zdał egzamin wstępny do elitarnej Szkoły Podchorążych Piechoty w Komorowie koło Ostrowi Mazowieckiej. W 1939 roku uzyskał stopień podporucznika.
Podczas kampanii wrześniowej walczył w szeregach katowickiego 73 Pułku Piechoty, dowodził plutonem. Drugiego dnia wojny wyróżnił się bohaterską postawą podczas bitwy pod Wyrami, kiedy pomimo wysokich strat poderwał swoich żołnierzy do natarcia i zdobył stanowiska przeciwnika. Brał udział w starciach m.in. pod Pszczyną, Wiślicą, Stopnicą, Wierzyńcem, Połańcem, Tarnobrzegiem. 19 września 1939 roku podczas bitwy pod Tomaszowem Lubelskim został raniony w głowę i dostał się do niewoli.
Miał dużo szczęścia, okazało się, że konwojujący rannych polskich żołnierzy Austriak w trakcie pierwszej wojny światowej był podkomendnym jego ojca. Po zapadnięciu zmroku konwojent zostawił go na poboczu drogi. Podporucznik Wieciech zdołał wrócić w rodzinne strony, gdzie wstąpił do podziemnego Związku Odbudowy Rzeczypospolitej. W 1940 roku organizacja została ze Związkiem Walki Zbrojnej.
Organizował lokalne struktury ZWZ, po utworzeniu Armii Krajowej objął obowiązki komendanta samodzielnej placówki „Łosoś” działającej na terenie gminy Lipnica Murowana. Później dowodził batalionem w 12. Pułku Piechoty Ziemi Bocheńskiej AK. Brał udział w wielu akcjach podejmowanych przeciwko okupantowi. W 1943 roku zorganizował Szkołę Podchorążych Piechoty funkcjonującą na terenie placówki „Łosoś”.
Jego najbardziej znaną akcją była przeprowadzona w nocy z 26 na 27 lipca 1944 roku operacja uwolnienia więźniów z prowadzonego przez Niemców Zakładu Karnego w Nowym Wiśniczu. Podczas akcji Wiśnicz uwolniono 128 więźniów politycznych, Niemcy planowali wywieźć ich do obozu koncentracyjnego KL Auschwitz. Przedsięwzięcie nie było łatwe, w pobliżu stacjonował zmotoryzowany oddział SS. Żołnierze AK musieli użyć podstępu do pokonania bramy i zachować absolutną ciszę ogniową. Tej nocy Józef Wieciech osobiście poprowadził swoich 36 żołnierzy. Podczas akcji nie nikt zginął, z więziennego magazynu wyniesiono dużą ilość uzbrojenia.
Po wkroczeniu Armii Czerwonej i rozwiązaniu Armii Krajowej zdecydował się ujawnić przed komunistycznymi władzami. Jako oficer został wcielony do Ludowego Wojska Polskiego. W maju 1945 roku został zatrzymany przez funkcjonariuszy Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, jednak po pewnym czasie go zwolniono. Kolejne aresztowanie nastąpił wiosną 1948 roku, przeszedł kilkanaście miesięcy śledztwa, dotyczącego jego działalności w Armii Krajowej, wypuszczono go w 1950 roku. Po ponownym aresztowaniu skazano go na karę śmierci, anulowano ją po interwencji wysokiego przedstawiciela władz centralnych – byłego więźnia w Nowym Wiśniczu.
Major Józef Wieciech zmarł 26 stycznia 1992 roku.
