czwartek,
Józef Pszenny
Józef Pszenny urodził się 17 marca 1910 roku. W szeregach 7. Batalionu Saperów walczył w kampanii wrześniowej, jako porucznik dowodził kompanią. Po klęsce wrześniowej uniknął niewoli i włączył się w działalność konspiracyjną. Używał pseudonimu „Chwacki”. Współorganizował oddziały saperów Związku Walki Zbrojnej, dowodził Batalionem Saperów Praskich Okręgu Warszawa-Miasto. Po powstaniu Kedywu został w jego strukturach dowódcą dyspozycyjnego patrolu minerskiego. Brał udział w wielu akcjach bojowych, były to głównie ataki na niemiecki transport kolejowy.
W nocy z 7 na 8 października 1942 roku oddziały dywersyjne Kedywu Armii Krajowej przeprowadziły w okolicach Warszawy akcję skierowaną przeciw niemieckiemu transportowi kolejowemu. Dowództwo AK zleciło oddziałom saperskim zadanie jednoczesnego wysadzenia torów kolejowych w wielu miejscach warszawskiego węzła kolejowego. Akcja otrzymała kryptonim „Wieniec”. Porucznik Pszenny uczestniczył w planowaniu uderzenia i rozpoznaniu oraz dowodził oddziałami atakującymi cele na prawym brzegu Wisły. Bezpośrednio osobiście poprowadził patrol saperski, który wysadził tory pod pociągiem sanitarnym na trasie kolejowej Warszawa–Siedlce w rejonie Rembertowa. Akcja „Wieniec” zakończyła się sukcesem polskiego podziemia. Warszawski węzeł kolejowy był zablokowany do godziny 11:30. W czasie akcji nie poniesiono strat.
19 kwietnia 1943 roku w getcie warszawskim wybuchło powstanie. Już tego samego dnia oddział Kedywu pod dowództwem Józefa Pszennego dokonał próby wysadzenia muru getta na ulicy Bonifraterskiej. Miało to umożliwić Żydom ucieczkę na wewnątrz getta. Podczas akcji doszło do wymiany ognia z niemiecką żandarmerią i żołnierze „Chwackiego” nie zdołali umieścić min pod murem getta. Latem 1943 roku „Chwacki” został oddelegowany do prac w dowództwie Referatu Saperów „XII-s” Okręgu Warszawa Armii Krajowej.
Podczas powstania warszawskiego walczył w Śródmieściu. Dowodził wydzielonym oddziałem saperów w dyspozycji komendanta I Obwodu Śródmieście. Po kapitulacji powstania trafił do niewoli, przebywał w obozie jenieckim na terenie Niemiec. Po uwolnieniu krótko służył w Polskich Siłach Zbrojnych. Zdecydował się na emigrację, zamieszkał w Stanach Zjednoczonych, gdzie aktywnie działał w organizacjach polonijnych i kombatanckich. Zmarł 3 lutego 1993 roku w Chicago.
