środa,
Juliusz Padlewski-Skorupka
Juliusz Zygmunt Padlewski-Skorupka urodził się 2 marca 1884 roku w Brzeżanach. Uczył się w C. K. Gimnazjum w rodzinnej miejscowości, a następnie w Szkole Kadetów we Lwowie. W 1904 roku rozpoczął zawodową służbę wojskową w Armii Austro-Węgier, służył w wiedeńskim Bośniacko-Hercegowińskim Pułku Piechoty Nr 1. Brał udział w działaniach zbrojnych podczas pierwszej wojny światowej. W 1917 roku oddelegowano go w charakterze doradcy do Polnische Wehrmacht. Służbę w armii zaborcy zakończył w stopniu kapitana.
Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę wstąpił do Wojska Polskiego. Wiosną 1919 roku został dowódcą 9. Pułku Strzelców Wielkopolskich sformowanego na bazie oddziałów powstańców wielkopolskich. Jednostkę po włączeniu Armii Wielkopolskiej w struktury Wojska Polskiego przemianowano na 67. Pułk Piechoty. Na czele swojego pułku brał udział w walkach z bolszewikami. Latem 1920 roku objął dowództwo XXXIII Brygady Piechoty, zdołał wyprowadzić swoich żołnierzy z okrążenia w rejonie miejscowości Kowale. W tym okresie otrzymał awans do stopnia majora. Jesienią 1920 roku przeniesiono go na stanowisko oficera sztabowego w Dowództwie 3 Armii.
Po zakończeniu walk o granice Rzeczpospolitej pozostał w wojsku. Z końcem 1928 roku w stopniu podpułkownika przeszedł w stan spoczynku. W 1939 roku został zmobilizowany, brał udział w kampanii wrześniowej. Po agresji ZSRR na Polskę dostał się do sowieckiej niewoli, umieszczono go w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez NKWD w Katyniu. W 2007 roku pośmiertnie otrzymał awans do stopnia pułkownika.
