czwartek,
Julian Czubryt
Julian Czubryt urodził się 21 maja 1896 roku w Cieszanowie. W rodzinnej miejscowości ukończył szkołę powszechną, później był uczniem gimnazjum w Jarosławiu. W 1913 roku rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego. Naukę przerwał wybuch pierwszej wojny światowej. Latem 1914 roku wstąpił do Legionu Wschodniego, pod koniec września jednostka została rozwiązana, a Julian Czubryt został wcielony do armii Austro-Węgier. Był żołnierzem 90. Pułku Piechoty, w 1916 roku został mianowany podporucznikiem
Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę wstąpił do Wojska Polskiego i otrzymał przydział do 14. Pułku Piechoty w Jarosławiu. Brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej, walczył m.in. w bitwie o Lubaczów. Za zasługi podczas wojny polsko-bolszewickiej otrzymał awans do stopnia kapitana i został odznaczony Krzyżem Walecznych.
Po zakończeniu walk o granice Rzeczpospolitej pozostał w wojsku. Początkowo służył w macierzystym 14. Pułku, latem 1929 roku już w stopniu majora został przeniesiony na stanowisko dowódcy batalionu w Korpusie Ochrony Pogranicza. W 1934 roku uzyskał stopień podpułkownika. Wiosną 1935 roku objął stanowisko zastępcy dowódcy 86. Pułku Piechoty w Mołodecznie. Trzy lata później powierzono mu dowództwo 3. Pułku Strzelców Podhalańskich.
We wrześniu 1939 roku 3. Pułk SP znalazł się w składzie Grupy Operacyjnej „Bielsko” podległej Armii „Kraków”. W pierwszych dniach wojny jego żołnierze zajmowali pozycje na przedpolach Bielska, 3 września po przegranej przez Polaków bitwie pszczyńskiej 14. Pułk otrzymał rozkaz odwrotu, w kolejnych dniach jednostka toczyła ciężkie walki. 7 września podpułkownik Czubryt wspólnie majorem Ludwikiem Bałosem przejął dowództwo nad odciętymi po zachodniej stronie Dunajca oddziałami macierzystej Grupy Operacyjnej. Po zaciętej bitwie w rejonie przeprawy przez Dunajec w Biskupicach Radłowskich jego podwładni zdołali wyrwać się z okrążenia.
Podpułkownik Czubryt zarządził marsz w kierunku na Tarnobrzeg. W kolejnych dniach do zgrupowania dołączały resztki rozbitych oddziałów. 15 września jego żołnierze stoczyli zwycięską potyczkę pod Księżpolem. Następnego dnia pozostałości 3. Pułku Strzelców Podhalańskich włączono do 55 Dywizji Piechoty Rezerwowej. 20 września w rejonie Tomaszowa Lubelskiego, po kilku dniach ciężkich starć, zdziesiątkowana jednostka uległa rozproszeniu, a podpułkownik Czubryt dostał się do niewoli, resztę wojny spędził w obozach jenieckich. Za męstwo okazane podczas kampanii wrześniowej władze Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie w 1948 roku odznaczyły go Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Po wojnie nie wstąpił do Ludowego Wojska Polskiego. Zmarł 10 marca 1964 roku we Włocławku.
