czwartek,
Jerzy Kleczkowski
Jerzy Kleczkowski urodził się 19 maja 1911 roku w Isakogorce. Uczył się w Gimnazjum Państwowym w Tczewie, w 1932 roku zdał egzamin dojrzałości i rozpoczął obowiązkową służbę wojskową. Po odbyciu rocznego Dywizyjnego Kursu Podchorążych Rezerwy Piechoty przy 65. Pułku Piechoty w Grudziądzu postanowił zostać zawodowym żołnierzem. Ukończył warszawską Szkołę Podchorążych Piechoty, w 1936 otrzymał przydział do 12. Pułku Piechoty w Wadowicach. Początkowo dowodził plutonem piechoty, później został dowódcą oddziału zwiadowczego.
W szeregach macierzystej jednostki brał udział w kampanii wrześniowej. 12. Pułk Piechoty w składzie 6. Dywizji Piechoty był jednym z oddziałów Armii „Kraków”. 21 września 1939 roku dostał się do niewoli, osadzono go w Oflagu II C Woldenberg. W nocy z 18 na 19 marca 1942 roku uciekł z obozu wraz z grupą innych oficerów. Jego towarzyszami byli kapitan Zdzisław Pacak-Kuźmirski, porucznik Edward Madej, porucznik Kazimierz Nowosławski i podporucznik Zygmunt Siekierski. Jeden z Polaków został przebrany za „konwojenta” i uzbrojony w drewnianą imitację karabinu wyprowadził przez bramę pozostałych oficerów.
Po ucieczce zdołał dostać się do Warszawy, gdzie wstąpił do Armii Krajowej. Otrzymał przydział oddziału Organizacji Specjalnych Akcji Bojowych („Osa” -„Kosa 30”). Jako podporucznik objął dowództwo warszawskiego ośrodka określanego kryptonimem „Kosa Kra w Linie”. W 1942 roku jego zespół liczył około trzydziestu żołnierzy i był podzielony na trzy patrole. W 1943 roku wraz z całym oddziałem „Kosa 30” dołączył do Kedywu.
Brał udział w wielu akcjach bojowych, najbardziej znane z nich to nieudany zamach na Wyższego Dowódcę SS i Policji w Generalnym Gubernatorstwie Friedricha Wilhelma Krügera oraz Akcja „Góral”, podczas której żołnierza AK w centrum Warszawy uprowadzili samochód z pieniędzmi o wartości prawie 105 milionów okupacyjnych złotych.
24 grudnia 1943 roku brał udział w kolacji wigilijnej w mieszkaniu Jadwigi Kuberskiej, jednym z gości był także jego towarzysz ucieczki z obozu porucznik Edward Madej. Uczestników Wigilii zaskoczyło gestapo, wszyscy zostali aresztowani. 10 lutego 1944 roku Jerzy Kleczkowski i Edward Madej zginęli w ulicznej egzekucji przeprowadzonej przez hitlerowców w odwecie za zabicie przez żołnierzy AK Franza Kutschery.
W 1967 roku za ucieczkę z obozu jenieckiego pośmiertnie otrzymał Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari.
