wtorek,
Janina Kurkowska-Spychajowa
Janina Kurkowska-Spychajowa 38 razy zdobywała złoty medal mistrzostw świata w łucznictwie, jej łączny dorobek w tej imprezie to 63 medale, jest to największa ilość medali w mistrzostwach świata zdobytych przez jednego zawodnika w historii światowego łucznictwa. Mogła osiągnąć jeszcze więcej, jednak zawody sportowe z powodu drugiej wojny światowej nie odbywały się przez kilka lat. Wielokrotnie zwyciężała w mistrzostwach Polski i ustanawiała rekordy kraju. Jest najbardziej zapomnianą gwiazdą polskiego sportu.
Urodziła się 8 lutego 1901 roku w Starosielcach, mieście włączonym do Białegostoku w 1954 roku. Uprawiała wiele dyscyplin sportowych, jednak ostatecznie zdecydowała się na łucznictwo. Treningi rozpoczęła stosunkowo późno, w wieku 25 lat. W 1930 roku po raz pierwszy zdobyła mistrzostwo Polski. Na rozegranych we Lwowie w 1931 roku pierwszych mistrzostwach świata zdobyła trzy złote medale w konkurencjach indywidualnych. Na tej imprezie dwa złote medale zdobył inny Polak, Michał Sawicki.
Do końca dwudziestolecia międzywojennego polska zawodniczka absolutnie zdominowała światowe łucznictwo. W 1939 roku swoje trofea przekazała na Fundusz Obrony Narodowej. Jej losy w trakcie wojny są mało znane. W 1944 roku trafiła na roboty przymusowe w Niemczech, pracowała w kamieniołomach. Po wojnie wróciła do kraju.
Na rozegranych w 1947 roku mistrzostwach świata w Pradze zdobyła dziewięć złotych medali. Kolejne złoto, ostatnie w karierze, uzyskała rok później w Londynie. W latach 1946–1950 była działaczką Polskiego Związku Łucznictwa. Swoje ostatnie medale w mistrzostwach świata zdobyła w 1955 roku w Helsinkach, był to trzykrotny brąz. W jej kolekcji brakowało medali olimpijskich, ponieważ w latach 1920–1972 łucznictwo nie było obecne na olimpiadach.
Janina Kurkowska-Spychajowa zmarła 6 czerwca 1979 roku.
