środa,
Jan Rogowski
Jan Rogowski był pilotem słynnego Dywizjonu 303. Dziś mija rocznica jego śmierci.
Urodził się 16 sierpnia 1917 roku we wsi Jurowce na Podlasiu. W 1935 roku ukończył Państwową Szkołę Rzemieślniczo-Przemysłową i zdobył zawód ślusarza-mechanika. W 1936 roku ochotniczo wstąpił do 5. Pułku Lotniczego w Lidzie. W jednostce tej służył jego starszy brat Wiktor. Odbył trzymiesięczny kurs obsługi samolotów oraz jednomiesięczne szkolenie szybowcowe, a następnie trafił do szkoły pilotażu przy eskadrze treningowej w Lidzie. Szkolił się na samolotach RWD-8 i PWS-26. W 1938 roku został słuchaczem kursu wyższego pilotażu w Grudziądzu.
Po zakończeniu szkolenia otrzymał przydział do 151. Eskadry Myśliwskiej na lotnisku Porubanek koło Wilna. W 1939 roku Rogowski służył w 162. Eskadrze Myśliwskiej 6. Pułku Lotniczego we Lwowie. W jednostce tej latał na polskich myśliwcach PZL P.7a. Samoloty te produkowano w latach 1932–1935 i w momencie wybuchu drugiej wojny światowej były one przestarzałą konstrukcją. W kampanii wrześniowej jego eskadra walczyła w składzie lotnictwa Armii „Łódź”. Jan Rogowski odbył kilka lotów bojowych.
18 września przeszedł do Rumunii i został internowany w obozie Celafat. Zdołał się stamtąd wydostać i pod koniec 1939 roku dotarł do Francji. Służył w bazie lotnictwa polskiego w Lyon-Bron. Po klęsce Francuzów droga morską został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Odbył szkolenie na samolotach brytyjskich i trafił do 74. Dywizjonu RAF w Witternig. Latał bojowo na samolotach Spitfire. 19 sierpnia 1940 roku otrzymał przydział do polskiego 303. Dywizjonu Myśliwskiego. 2 września nad kanałem La Manche za sterami Hurricane'a R4217 zestrzelił niemiecki myśliwiec Messerschmitt Bf 109. 6 września został raniony w walce. Do macierzystej jednostki wrócił pod koniec października.
Zimą 1941 roku ponownie trafił do 74. Dywizjonu RAF. W marcu zestrzelił drugiego Me-109. W sierpniu został przeniesiony do 308. Dywizjonu Myśliwskiego „Krakowskiego”. Później służył kolejno w 302. Dywizjonie „Poznańskim” oraz 306. Dywizjonie „Toruńskim”. Zestrzelił cztery latające bomby V-1. Podczas wojny odbył loty o łącznym czasie 395 godzin i 20 minut. W 1946 roku otrzymał awans do stopnia chorążego. Po demobilizacji pozostał na emigracji. Zmarł 17 sierpnia 1997 roku w domu opieki w Stowmarket, w Wielkiej Brytanii.
