poniedziałek,
Józef Lucjan Kępiński
Dzisiaj mija rocznica urodzin polskiego kawalerzysty, pilota wojskowego, szefa wyszkolenia w dęblińskim Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa, oficera Polskich Sił Powietrznych na Zachodzie.
Józef Lucjan Kępiński urodził się 12 września 1900 w Strykowie niedaleko Łodzi. Był uczniem Gimnazjum im. Bolesława Chrobrego w Piotrkowie Trybunalskim, jednak w listopadzie 1918 roku przerwał naukę i ochotniczo zgłosił się do wojska. W szeregach 1. Pułku Szwoleżerów brał udział w walkach z Ukraińcami. W 1919 roku został skierowany na kurs do Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie, a następnie na kurs kawaleryjski w Przemyślu. Po powrocie do służby liniowej trafił do 2. Pułku Strzelców Konnych. Jako żołnierz tej jednostki walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Pod koniec 1920 roku otrzymał stopień podporucznika.
W okresie międzywojennym był zawodowym oficerem. W 1926 roku zgłosił się do służby w lotnictwie i odbył kurs aplikacyjny w toruńskim 4. Pułku Lotniczym. Jeszcze w tym samym roku otrzymał przydział do 1. Pułku Lotniczego w Warszawie. W 1929 roku wygrał pułkowe zawody lotnicze w pięcioboju pilotów myśliwskich. Od 1934 roku dowodził 111. Eskadrą Myśliwską, a od 1936 IV Dywizjonem Myśliwskim. Rok później objął obowiązki kierownik szkolenia w pilotażu w dęblińskim Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa. W chwili wybuchu drugiej wojny światowej miał stopień majora.
Podczas kampanii wrześniowej dowodził obroną powietrzną rejonu Dęblina. Po sowieckiej agresji został ewakuowany do Rumunii. Uciekł z obozu internowania i przedostał się do Francji. Jeszcze przed końcem 1939 roku trafił do polskiej bazy w Lyon-Bron. Był organizatorem polskiego 1/145 Dywizjonu Myśliwskiego „Warszawa”. Podczas walk we Francji został ciężko ranny w walce powietrznej, przez cztery miesiące przebywał w szpitalu.
Zdołał przedostać się do Wielkiej Brytanii. Z uwagi na stan zdrowia nie wrócił do lotów bojowych i nie brał udziału w bitwie o Anglię. Pod koniec 1940 roku za zasługi wojenne otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari V klasy. Był m.in. oficerem Inspektoratu Polskich Sił Powietrznych, komendantem szkół Flying Training Command w Hucknall. Służbę w Wielkiej Brytanii zakończył w stopniu podpułkownika. Po demobilizacji wrócił do Polski, gdzie podjął pracę w Dowództwie Wojsk Lotniczych. W 1949 roku na żądanie komunistycznych władz został przeniesiony w stan spoczynku. Przedwojennemu i „angielskiemu” oficerowi stwarzano problemy z podjęciem pracy. Ostatecznie zatrudnił się na stanowisku robotniczym w Spółdzielni Pracy „Sprzęt Rybacki” w Warszawie. Zmarł 26 marca 1964 roku w Warszawie.
