środa,
Eugeniusz Horbaczewski
Dzisiaj przypada rocznica śmierci asa myśliwskiego drugiej wojny światowej, pilota najsłynniejszych jednostek Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii.
Eugeniusz Horbaczewski urodził się 28 września 1917 roku w Kijowie. Już podczas nauki w gimnazjum ukończył kurs szybowcowy zorganizowany w Brześciu. Jako pasjonat lotnictwa po zdanej maturze w 1937 roku wstąpił do Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. We wrześniu 1939 roku wykonał kilka lotów rozpoznawczych, jednak po wkroczeniu Sowietów razem z innymi podchorążymi z dęblińskiej szkoły został ewakuowany do Rumunii. Awansowany na podporucznika przedostał się do Francji. Kampanię francuską spędził bez przydziału bojowego, w czerwcu 1940 roku odpłynął do Anglii.
Dopiero ponad rok później, w sierpniu 1941 roku, po odbyciu dalszego przeszkolenia, otrzymał przydział do polskiego Dywizjonu 303. Na początku prawdopodobnie zestrzelił myśliwiecMesserschmitt Bf 109. Swoje pierwsze pewne zwycięstwo w powietrzu odniósł 4 kwietnia 1942 roku. Zestrzelił wtedy samolot myśliwski Focke-Wulf Fw 190. Od września 1942 roku latał w 302 dywizjonie myśliwskim.
W 1943 roku trafił do Polskiego Zespołu Myśliwskiego od nazwiska dowódcy znanego szerzej jako „Cyrk Skalskiego”, który brał udział w walkach w kampanii w Północnej Afryce. 4 kwietnia nad Tunezją samotnie walczył z kilkoma Messerschmittami. Zestrzelił jednego Niemca, jednak jego samolot został trafiony i stanął w płomieniach. Dzięki manewrom pilota ogień został ugaszony i Horbaczewski zdołał awaryjnie wylądować na amerykańskim lotnisku. Kiedy nazajutrz wrócił do kolegów z eskadry, okazało się, że wszyscy uważali go za poległego.
Po zakończeniu walk w Afryce w maju 1943 roku Horbaczewski otrzymał propozycję objęcia stanowiska dowódcy brytyjskiej eskadry w brytyjskim 43 dywizjonie RAF. Po kilku miesiącach był już dowódcą całego brytyjskiego dywizjonu. W jego składzie walczył na Malcie, na Sycylii i we Włoszech. W październiku 1943 roku wrócił do Anglii. Otrzymał Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari, brytyjskie odznaczenie Distinguished Flying Cross oraz awans do stopnia kapitana.
16 lutego 1944 roku powierzono mu dowództwo 315 dywizjonu myśliwskiego Dęblińskiego. Ta jednostka okazała się jego ostatnim przydziałem. 18 sierpnia 1944 roku, mimo silnego przeziębienia, poleciał na czele 112 samolotów nad Francję. Wyprawa napotkała grupę około 60 myśliwców Focke-Wulf Fw 190. Horbaczewski zdołał zestrzelić trzech przeciwników. Później jego podwładni stracili go z oczu. Tego dnia Polacy zestrzelili szesnaście samolotów. Po powrocie do Anglii Horbaczewskiego wpisano na listę zaginionych. Dopiero w 1947 roku w okolicy francuskiej miejscowości Valennes odnaleziono wrak samolotu i zwłoki Eugeniusza Horbaczewskiego. Prawdopodobnie został zestrzelony w walce powietrznej.
Na liście Bajana Eugeniusz Horbaczewski zajmuje czwartą pozycję z 16 i 1/2 pewnymi zestrzeleniami, jednym prawdopodobnym oraz jednym potwierdzonym uszkodzeniem samolotu przeciwnika.
