sobota,
Camillo Perini
Camillo Perini urodził się 18 czerwca 1887 roku w mieście Puli na półwyspie Istria nad Morzem Adriatyckim jako obywatel Austro-Węgier narodowości włoskiej. W 1908 roku ukończył Oficerską Szkołę Artylerii w Wiedniu i otrzymał przydział do 8. Pułku Artylerii Polowej w Gorycji. Prawdopodobnie podczas służby w tej jednostce po raz pierwszy zetknął się z samolotami. W 1912 roku ukończył kurs pilotażu w Wiener Neustadt i przeniósł się do wojsk lotniczych. Podczas pierwszej wojny światowej służył na froncie włoskim i rosyjskim. W 1915 roku otrzymał awans do stopnia kapitana.
Podczas wojny poznał kilku Polaków, za ich nawową po rozpadzie Austro-Węgier przyjechał do odradzającej się Polski, gdzie wstąpił do Wojska Polskiego. Brał udział w organizowaniu polskich jednostek lotniczych w Galicji. Brał udział w walkach z Ukraińcami i wojnie polsko-bolszewickiej. W połowie 1919 roku otrzymał polskie obywatelstwo. Wiosną 1920 roku mianowano go szefem lotnictwa przy Ścisłym Sztabie Naczelnego Wodza.
Za zasługi bojowe otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari. Walki o granice Rzeczpospolitej zakończył w stopniu podpułkownika. W 1921 roku zajmował się organizowaniem warszawskiego 1. Pułku Lotniczego. Był pierwszym dowódcą tej jednostki. Później dowodził poznańskim 3. Pułkiem Lotniczym, a następnie 6. Pułkiem Lotniczym we Lwowie. W 1929 roku przeszedł w stan spoczynku.
W cywilu pracował w referacie szybownictwa Zarządu Głównego Aeroklubu RP. Pisał także liczne prace i artykuły dotyczące lotnictwa wojskowego. We wrześniu 1939 roku wyjechał do Włoch, gdzie zajmował się przerzutem polskich żołnierzy do Francji. Za swoją działalność na tym polu w 1940 roku został aresztowany, jednak ostatecznie objęto go nadzorem policji. Zmarł 27 sierpnia 1942 roku na skutek ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego.
