czwartek,
Bombardowanie Wielunia
1 września 1939 roku niemiecka Luftwaffe dokonała zbrodniczego ataku na Wieluń, którego głównymi ofiarami były osoby cywilne.
W 1939 roku w Wieluniu mieszkało piętnaście tysięcy ludzi. Miasto nie miało żadnego znaczenia strategicznego, jednak w dniu wybuchu drugiej wojny światowej nad ranem zaatakowały je niemieckie bombowce nurkujące typu Ju 87B. Trzecia Rzesza nie wypowiedziała wojny Polsce i dla śpiących bezbronnych mieszkańców nalot był całkowitym zaskoczeniem.
Według IPN 1 września 1939 roku niemiecka Luftwaffe atakowała Wieluń trzykrotnie. Na miasto spadło łącznie 112 pięćdziesięciokilogramowych bomb burzących oraz 29 półtonowych bomb zapalających, zniszczeniu uległo 75% zabudowy. Nie ma jednoznacznych danych na temat ilości ofiar bombardowania, podawana liczba zabitych wynosi od 1000 do 2200 osób.
W poszukiwaniu przyczyn decyzji o nalocie historycy nie wypracowali jednolitej opinii. Najbardziej wstrząsająca hipoteza to wybór bezbronnego Wielunia na miejsce przetestowania nowego samolotu Ju 87B. Pierwsze bomby spadły na wyraźnie oznaczony na dachu symbolem Czerwonego Krzyża szpital, dlatego wersja o trzykrotnej pomyłce w rozpoznaniu jest nieprawdopodobna. W mieście nie stacjonowały jednostki Wojska Polskiego, nie było tam także istotnych dla wojskowości obiektów przemysłowych. Wieluń był pozbawiony jakiejkolwiek obrony przeciwlotniczej.
Po wojnie próbowano ukarać winnych zbrodni w Wieluniu. W 1978 roku materiały ze śledztwa prowadzonego przez Okręgową Komisję do Spraw Ścigana Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w Łodzi trafiły do Prokuratury Okręgowej w Monachium. Strona niemiecka zakwalifikowała ten czyn jako zbrodnię zabójstwa i uznała, że nie podlega ono ściganiu wskutek przedawnienia.
