wtorek,
Bogdan Kwieciński
Dziś mija rocznica urodzin pułkownika lotnika obserwatora Wojska Polskiego i Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii, wiceprezydenta Międzynarodowej Federacji Lotniczej.
Bogdan Józef Kwieciński urodził się 12 kwietnia 1895 roku w Strzelnie. Już od dzieciństwa interesował się lotnictwem. Jako uczeń gimnazjum budował modele samolotów, był członkiem Frankfurckiego Związku Modeli Latających.
Po wybuchu pierwszej wojny światowej ukończył szkołę strzelców lotniczych i obserwatorów lotniczych w armii Pruskiej. Służył w pruskim lotnictwie jako radiooperator w kampanii palestyńskiej. W końcowej fazie wojny w Turcji trafił do niewoli angielskiej.
Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę ochotniczo wstąpił do polskiego lotnictwa wojskowego. Wiosną 1918 roku otrzymał stopień podporucznika. Pisał artykuły dla czasopisma Polska Flota Napowietrzna. Jako obserwator 12 Eskadry Wywiadowczej brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Za zasługi został odznaczony krzyżem Virtuti Militari.
Po wojnie studiował w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Po zdobyciu dyplomu w latach 1926–1928 kierował Referatem Organizacyjno-Mobilizacyjnym Departamentu Lotnictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych. Od 1928 roku służył jako dowódca dywizjonu w 1. Pułku Lotniczym. W latach 1930–1933 kierował Referatem Lotnictwa Oddziału III Sztabu Generalnego.
W 1933 roku jako nawigator uczestniczył w Zawodach Algiersko-Marokańskich w Casablance. Na tej imprezie jego załoga zdobyła puchar cudzoziemców. Kolejną imprezą sportową, w której brał udział były III Lotnicze Zawody Egipskie w 1937 roku w Kairze, gdzie reprezentował Polskę wspólnie z pilotem Jerzym Drzewieckim na samolocie RWD-13. Znalazł się w składzie Międzynarodowej Komisji Sportowej w zawodach lotniczych Challenge (Międzynarodowe Zawody Samolotów Turystycznych) w 1930, 1932 i 1934 roku. Reprezentował Aeroklub Polski jako delegat na spotkaniach roboczych Międzynarodowej Federacji Lotniczej (FAI). W 1933 roku został wiceprezydentem federacji lotniczej FAI.
Jesienią 1937 roku objął placówkę attaché wojskowego i lotniczego w Londynie. Po klęsce wrześniowej odegrał ważną rolę w czasie tworzenia polskich jednostek wojskowych na Wyspach Brytyjskich. Po wojnie pozostał na emigracji. Od 1947 roku mieszkał w Kanadzie. Nadal działał w FAI oraz dodatkowo w Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego. Zmarł 22 marca 1981 roku w Montrealu.
