wtorek,
Bitwa pod Płowcami
27 września 1331 na polach pod wsią Płowce wojska Władysława Łokietka starły się z Krzyżakami.
Rosnące w potęgę państwo krzyżackie było poważnym problemem dla odradzającego się na początku XIV wieku Królestwa Polskiego. Za panowania Władysława Łokietka stosunki polsko-krzyżackie uległy pogorszeniu. Poważny zatarg z Krzyżakami miał on jeszcze przed koronacją. Pod koniec 1306 roku objął w posiadanie Pomorze Gdańskie. Wkrótce o te tereny doszło do sporu z Brandenburgią. Kiedy margrabia brandenburski Waldemar najechał Pomorze Gdańskie, Łokietek zwrócił się o pomoc do Krzyżaków. Rycerze zakonni szybko uporali się z Brandenburczykami, jednak za swoją odsiecz wystawili straszliwie wysoki rachunek. Łokietek odmówił zapłaty i w konsekwencji Krzyżacy zajęli Pomorze Gdańskie. Krótko po tym, wielki mistrz przeniósł stolicę Zakonu z Wenecji do Malborka.
W 1320 roku Władysław Łokietek został koronowany na króla Polski. W tym samym roku odbyły się obrady sądu papieskiego w sprawie zaboru Pomorza Gdańskiego przez Krzyżaków. Sędziowie wydali wyrok korzystny dla polskiego króla, na którego mocy Krzyżacy mieli zwrócić zagarnięte ziemie i dodatkowo zapłacić odszkodowanie. Zakon krzyżacki złożył apelację i dzięki swoim wpływom w kurii papieskiej, uzyskali uchylenie niekorzystnego wyroku. Łokietek starając się o zjednoczenie rozbitego państwa na przełomie 1326 i 1327 roku najechał Mazowsze. Kiedy polskie wojska zdobyły Płock, książę płocki zawarł sojusz z Krzyżakami. Wybuchła wojna polsko-krzyżacka.
Z Zakonem był sprzymierzony czeski król Jan Luksemburski, który rościł sobie pretensje do polskiego tronu. W 1328 roku zdobył on ziemię dobrzyńską, którą następnie ofiarował Krzyżakom. W tym samym roku rycerze zakonni najechali Kujawy, podobne działania prowadzili rok później. Jesienią 1330 roku zawarto rozejm. W 1331 roku Krzyżacy ponownie najechali polskie ziemie. Tym razem planowali 21 września pod Kaliszem spotkać się z Czechami i wspólnie uderzyć na Wielkopolskę i Kujawy.
Jan Luksemburski spóźnił się na umówione spotkanie i Krzyżacy postanowili uderzyć na Kujawy bez oglądania się na sojusznika. Łokietek obserwował ruchy przeciwnika, jednak dysponował mniej liczną armią i nie chciał doprowadzić do otwartej bitwy, zamierzał prowadzić wojnę szarpaną. 24 września doszło do zwycięskiej dla Krzyżaków potyczki pod Koninem. Rycerze zakonni wydzielili ze swoich szeregów oddział, który miał zadanie zgromadzić zapasy żywności. 27 września rano wojska Łokietka natknęły się na jego obóz pod Radziejowem. W gęstej mgle rozgorzało chaotyczne starcie.
Decydujące okazało się trzecie uderzenie wojsk Łokietka. Dowódca krzyżackiego oddziału Otto von Lauterburg dostał się do niewoli, a Polacy zdobyli chorągiew Zakonu i wybili wielu przeciwników. Po doszczętnym rozbiciu oddziału Altenburga Łokietek podjął ryzyko i ruszył w pościg za głównymi siłami rycerzy zakonnych. Tymczasem one zawróciły w stronę Radziejowa z odsieczą dla Altenburga. W pobliżu wsi Płowce doszło do spotkania wrogich oddziałów. Bitwa toczyła się ze zmiennym szczęściem. Początkowo Polacy rozgromili przednią straż przeciwnika, której żołnierze byli dość słabo opancerzeni i uzbrojeni.
Wkrótce nadciągnęły doborowe oddziały Zakonu i walka stała się bardziej zażarta. Mimo wszystko Polakom w drugiej fazie bitwy udało się wziąć do niewoli wielu znacznych braci zakonnych. Przed zmierzchem Krzyżacy zaczęli uzyskiwać wyraźną przewagę. Władysław Łokietek wycofał z pola boju swojego jedynego syna Kazimierza Wielkiego. Krzyżakom udało się odbić wielu jeńców. W zapadających ciemnościach, aby uniknąć dużych strat, polski król nakazał odwrót. Po bitwie Krzyżacy wymordowali większość polskich jeńców, pozostawiając przy życiu jedynie najcenniejszych rycerzy. W bitwie poległo dwa i pół tysiąca Krzyżaków. Polskie straty były mniejsze i wyniosły poniżej dwóch tysięcy zabitych.
Bezpośrednio po zakończeniu bitwy rycerze zakonni ruszyli do Torunia, nie chowając nawet własnych poległych. Uznali, że ponieśli zbyt duże straty, aby kontynuować kampanię. Pod tym względem Łokietek odniósł strategiczne zwycięstwo. Wkrótce w Inowrocławiu rozpoczęto rokowania pokojowe, nie dały one jednak efektu. Rok później całe Kujawy znalazły się w krzyżackich rękach, a Łokietek okrążony na Mazowszu był zmuszony do zawarcia rozejmu. Polski król zmarł 2 marca 1333 roku. Miesiąc później rozejm przedłużył jego syn, przyszły król Polski Kazimierz Wielki.
