sobota,
Bitwa pod Ostrożanami
20 sierpnia 1920 roku w rejonie Ostrożan żołnierze trzeciego batalionu 5. Pułku Piechoty Legionów starli się z bolszewikami. Był to jeden z epizodów Bitwy Warszawskiej.
16 sierpnia 1920 roku rozpoczęło się polskie kontruderzenie znad Wieprza. Sukces Polaków był tak wielki, że już 18 sierpnia przeszli oni do działań pościgowych. 1. Dywizja Piechoty Legionów zdobyła przeprawę na Bugu w Drohiczynie i rozpoczęła natarcie w kierunku Białej Podlaskiej i Białegostoku. Jedną z jej jednostek był 5. Pułk Piechoty Legionów. Wieczorem 19 sierpnia trzeci batalion 5. Pułku Piechoty Legionów pod dowództwem porucznika Władysława Muzyki dotarł do wsi Łopusze. Polski zwiad ustalił, że w pobliskiej wsi Ostrożany, stacjonuje silny oddział nieprzyjaciela. Postanowiono przystąpić do ataku.
O północy żołnierze batalionu wyruszyli w kierunku Ostrożan. Ich główne siły uderzały na wprost, a kompania pod dowództwem podporucznika Zdzisława Zajączkowskiego otrzymała zadanie oskrzydlenia przeciwnika. Jak się okazało, w Ostrożanach kwaterowały bolszewickie oddziały z 81. Brygady Strzelców. Polacy nie napotkali żadnych posterunków i pod osłoną ciemności wkroczyli do wsi. Zdołali zaskoczyć śpiących bolszewików, jednak walka była bardzo zaciekła. Dochodziło do starć wręcz. Czerwonoarmiści zostali wyparci ze Ostrożan, stracili 50 zabitych, 120 spośród nich dostało się do niewoli. W walce poległo tylko kilku Polaków. Zdobyto osiem karabinów maszynowych, motocykl i wozy taborowe ze sprzętem wojskowym.
W tym samym czasie kompania podporucznika Zajączkowskiego w pobliskiej wsi Smorczewo natknęła się na sztab bolszewickiej 81. Brygady Strzelców. Jej niespodziewane uderzenie zakończyło się pełnym sukcesem, zginęło trzydziestu czerwonoarmistów. Do niewoli wzięto stu żołnierzy przeciwnika, m.in. dowódcę 81. Brygady Strzelców i jego sztabowców. Zdobyto dokumenty sztabowe i wozy taborowe.
Bolszewicy próbowali kilkukrotnie kontratakować, jednak ponieśli przy tym ciężkie straty i musieli zrezygnować z dalszej walki.
