czwartek,
Bitwa pod Kurowem
3 marca 1831 roku pod Kurowem korpus generała Józefa Dwernickiego pokonał rosyjskie oddziały.
Podczas powstania listopadowego po krwawej bitwie o Olszynkę Grochowską obie strony poniosły duże straty i na froncie zapanowała stagnacja. Generał Dwernicki na czele swoich oddziałów sforsował Wisłę i stanął w Puławach. Zmierzał w stronę Wołynia z zamiarem wzniecenia tam powstania. 2 marca 1831 roku kilkakrotnie doszło do walk z carskimi oddziałami.
Następnego dnia powstańcy ruszyli traktem lubelskim, podążając za tylną strażą wojsk rosyjskich. Pod Kurowem Polacy niespodziewanie napotkali jazdę rosyjską generała Kawera. Straż przednia Dwernickiego zmusiła carskich żołnierzy do odwrotu.
Po krótkim pościgu Polacy dopędzili Rosjan i zdobyli dwa działa. Powstańcza jazda znacznie oddaliła się od głównych sił Dwernickiego i kiedy do walki włączyły się kolejne carskie oddziały pod komendą pułkownika Tuchaczewskiego, musiała ratować się ucieczką. Tymczasem do Kurowa dotarł Dwernicki i Rosjanie wpadli na jego żołnierzy. Po manewrze oskrzydlającym piechoty Polacy pobili przeciwnika.
Bitwa pod Kurowem nie miała większego znaczenia strategicznego, jednak bardzo pozytywnie wpłynęła na morale żołnierzy Dwernickiego. Polacy pokonali Rosjan pod Kurowem jeszcze raz, w potyczce podczas powstania styczniowego.
