piątek,
Bitwa pod Kobryniem
W dniach 11–23 września 1920 roku oddziały 4. Armii Wojska Polskiego starły się z bolszewikami w rejonie Kobrynia.
W sierpniu 1920 roku nastąpił zwrot w wojnie polsko-bolszewickiej. Atakujące Warszawę oddziały Frontu Zachodniego Michaiła Tuchaczewskiego zostały odparte, a po polskiej kontrofensywie znad Wieprza wobec zagrożenia okrążeniem zmuszone do odwrotu. Inicjatywę przejęli Polacy, jednak wojna jeszcze się nie zakończyła. Bolszewickie oddziały zaczęły się koncentrować, a ich dowódca był przekonany, że Polacy wyczerpali swoje siły i za chwilę sytuacja się odwróci. Planował ofensywę.
Na początku września 1920 roku oddziały polskiej 4. Armii pod dowództwem generała Leonarda Skierskiego obsadziły rejony Bielska, Brześcia i Włodawy. Naprzeciw nich koncentrowała się bolszewicka 4. Armia. Na skrzydłach Polaków gromadziły się inne jednostki Armii Czerwonej. Generał Skierski postanowił uprzedzić bolszewickie uderzenie i wysłał swoich żołnierzy do ataku. Zajęto kilka miejscowości, m.in. Żabinkę.
11 września na Kobryń koncentrycznie uderzyły 47, 48 i 57 Pułk Piechoty. Polacy przełamali bolszewicką obronę i zajęli miasto. Dla wzmocnienia swoich sił generał Skierski przerzucił w rejon walk oddziały 16. Dywizji Piechoty, które zajęły pozycje obronne na rzece Muchawiec. 15 września nastąpiło kontruderzenie Armii Czerwonej. Po zaciętych walkach, mimo przewagi przeciwnika, Polacy utrzymali swoje pozycje, jednak ponieśli straty i musieli ściągnąć odwody.
Aby odciągnąć część sił nieprzyjaciela spod Kobrynia, generał Skierski zorganizował wypad na Prużanę. Nocą z 18 na 19 września Grupa Operacyjna generała Michała Milewskiego zajęła Prużanę, ale bój o miasto trwał do 22 września. Bolszewicka 4. Armia w walkach poniosła duże straty i zużyła większość amunicji.
22 września Polacy przeprawili się przez Muchawiec i odrzucili nieprzyjaciela na wschód. Dwa dni później oddziały generała Skierskiego zajęły Horodec, a bolszewicka 4. Armia ruszyła do odwrotu. Sukces w bitwie pod Kobryniem ułatwił Polakom realizację operacji niemeńskiej. Walki pod Kobryniem upamiętniono napisem na jednej z tablic na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie.
