wtorek,
Bitwa pod Gniewoszowem
Podczas powstania listopadowego 9 sierpnia 1831 roku pod Gniewoszowem rozegrała się bitwa między wojskami polskimi a rosyjskimi.
Na wieść o przygotowaniach do przeprawy przez Wisłę rosyjskiego korpusu generała Rüdigera, Polacy podzielili swoje wojska w tym rejonie na dwie grupy. Pierwsza pod dowództwem pułkownika Kolankowskiego licząca około tysiąca siedmiuset żołnierzy składała się z dwóch baonów 22 pułku piechoty liniowej, batalionu strzelców sandomierskich oraz kilku mniejszych oddziałów. Jej zadaniem był dozór koryta Wisły od ujścia Pilicy do Janowca. Drugą grupą dowodził pułkownik Rzepecki, a tysiąc pięćset ludzi pod jego komendą zajmowało Tarłów i Wolę Pawłowską.
8 sierpnia straż przednia carskich oddziałów dotarła do Ciepielowa. Generał Rüdiger uzyskał informacje na temat marszu oddziału Kolankowskiego z Janowca do Radomia i wysłał przeciw Polakom kilka swoich pułków pod dowództwem generała Gejsmara. Było to około trzech tysięcy ludzi. Rosjanie otoczyli żołnierzy Kolankowskiego. W okolicach Gniewoszowa doszło do bitwy. Polacy ustawieni w czworoboki zacięcie się bronili, jednak przeciwnik miał przewagę liczebną. Po utracie dział powstańcy próbowali przebijać się do pobliskiego lasu, ale okazało się, że również tam są strzelcy Gejsmara.
Otoczony Kolankowski skapitulował. W bitwie zginęło trzystu powstańców, ponad pięciuset Polaków dostało się do niewoli, jedynie stu siedemdziesięciu żołnierzy zdołało lasami dotrzeć lasami do innych powstańczych oddziałów. Mimo odniesionego przez powstańców w tym samym dniu zwycięstwa pod Iłżą Warszawa nadal była zagrożona od południa. Carskie oddziały zajęły Radom.
