środa,
Bitwa pod Cecorą 1595
W dniach 19–20 października 1595 roku podczas wyprawy Zamoyskiego do Mołdawii rozegrała się bitwa pod Cecorą.
Latem 1595 roku armia koronna w sile ponad siedmiu tysięcy żołnierzy pod dowództwem hetmana wielkiego koronnego Jana Zamoyskiego wyruszyła do Mołdawii z zamiarem osadzenia na tronie przychylnego Rzeczypospolitej Jeremiego Mohyły. 27 sierpnia Polacy zajęli Chocim. 3 września opanowano stolicę hospodarstwa Jass. Na tronie mołdawskim zasiadł Jeremi Mohyła. Mołdawia miała stać się zależnym od Rzeczypospolitej państwem buforowym, chroniącym Polaków przed atakami tureckimi.
Poczynania wojsk koronnych spowodowały szybką reakcję Osmanów. Mołdawii wkroczyła silna armia tatarska licząca dwadzieścia pięć tysięcy żołnierzy dowodzona przez chana krymskiego Ğazı II Gireja. Na wieść na nadciągającym nieprzyjacielu Zamoyski utworzył warowny obóz oparty o rzekę Prut. 18 października w rejonie tym pojawili się Tatarzy.
19 października rozpoczęły się walki. Tatarzy nie byli przygotowani do szturmowania umocnień i polska piechota zadała im duże straty. Dodatkowo jazda Zamoyskiego organizowała wypady, które doprowadzały przeciwnika do rozpaczy. Następnego dnia walk sytuacja nie uległa zmianie. Ğazı II Girej uznał, że dalszy szturm nie ma sensu, nie był w stanie pokonać Zamoyskiego. Rozpoczęły się rokowania. 21 października podpisano pokój. Tatarzy uznali władzę Jeremiego Mohyły w Mołdawii. Dwa dni później Tatarzy rozpoczęli odwrót.
