sobota,
Bitwa pod Łomżą
10 września 1939 roku zakończyła się bitwa pod Łomżą.
Podczas kampanii wrześniowej część niemieckich oddziałów po utworzeniu połączenia z Pomorza do Prus Wschodnich i przerzucie żołnierzy skierowało się od północy w stronę środkowej części linii rzeki Narwi. Rejonu tego broniła Samodzielna Grupa Operacyjna „Narew”.
7 września w rejon Łomży dotarła niemiecka 21. Dywizja Piechoty z XXI Korpusu Armijnego. Tego dnia żołnierze Wehrmachtu kilkukrotnie próbowali zdobyć miasto, jednak za każdym razem byli skutecznie odpierani przez oddziały 33. Pułku Piechoty. Polska obrona opierała się na starych fortach rosyjskich, które stanowiły śmiertelne niebezpieczeństwo dla atakującej piechoty. Podczas starć zniszczono kilka niemieckich czołgów.
Drugiego dnia walk niemieckie uderzenie zostało skoncentrowane na forcie nr 3 w Piątnicy Poduchownej. Kilka kolejnych ataków nie przyniosło powodzenia, hitlerowcy ponieśli bolesne straty. Nocą część oddziałów Wehrmachtu kilkanaście kilometrów od polskich pozycji przeprawiło się przez Narew i skierowało się na Nowogród.
9 września fortyfikacje w Piątnicy były wielokrotnie atakowane przez niemieckich żołnierzy. Wspierała ich artyleria i lotnictwo. Wszystkie szturmy nie przyniosły efektu, po stronie niemieckiej przybywało ofiar. Sytuacja nie uległa zmianie następnego dnia, ogień polskich karabinów maszynowych stanowił przeszkodę nie do pokonania.
10 września Niemcy przełamali obronę Polaków na innych odcinkach, pod Nowogrodem oraz pod Wizną. Wobec takiej sytuacji i zagrożenia okrążeniem dalsza obrona rejonu Łomży straciła sens. Po zapadnięciu zmroku na rozkaz dowództwa rozgoryczeni polscy żołnierze opuścili stanowiska i skierowali się na południe.
