czwartek,
Bitwa o Ławicę
Podczas Powstania Wielkopolskiego 6 stycznia 1919 roku Polacy zdobyli wieś Ławica – bazę niemieckiego lotnictwa. Tego samego dnia opanowano halę sterowców na Winiarach. W obu obiektach zdobyto sprzęt łącznej wartości 200 milionów marek niemieckich, jest to największa jednorazowa zdobycz w dziejach polskiego oręża.
27 grudnia 1918 roku wybuchło Powstanie Wielkopolskie. Dość szybko Polacy opanowali większość okolic Poznania. W rękach niemieckich pozostało m.in. lotnisko we wsi Ławica. Był to stosunkowo nowy obiekt oddany do użytku w 1913 roku. Załogę lotniska stanowił Flieger Ersatz Abteilung Nr 4 (Zapasowy Oddział Lotniczy nr 4) liczący 200 żołnierzy, w tym kilkudziesięciu Polaków. Działała tam polska komórka konspiracyjna pod dowództwem sierżanta Wiktora Pniewskiego.
Na początku stycznia w Poznaniu rozeszła się pogłoska o planowanym przez Niemców bombardowaniu miasta przez samoloty z Ławicy. Najprawdopodobniej była to fałszywa informacja. Być może wymyślili ją sami Polacy, aby skłonić dowództwo do ataku na lotnisko. 5 stycznia powstańcy zażądali od niemieckiego komendanta poddania lotniska. Mimo że Niemcy nie mieli specjalnej ochoty do walki, żądanie odrzucili.
Polacy odcięli łączność Ławicy z Berlinem i wyłączyli prąd. Sformowano oddział pod komendą Kazimierza Nieżychowskiego liczący około czterystu ludzi wsparty dwoma działami. 6 stycznia wczesnym rankiem, w ciemnościach przystąpiono do ataku. Oddano cztery wystrzały z dział, jeden z nich uszkodził wieżę lotniska. Po przygotowaniu artyleryjskim do walki ruszyła piechota. Po dwudziestu minutach Niemcy poddali jednostkę. W walce zginął jeden powstaniec.
6 stycznia w Ławicy i na Winiarach zdobyto znaczne ilości sprzętu lotniczego, który zasilił eskadry lotnicze odrodzonego państwa uczestniczące w walkach o granice Rzeczpospolitej. Najważniejszym łupem było kilkaset rozmontowanych i zakonserwowanych samolotów bojowych. Dodatkowo w polskie ręce dostało się około pięćdziesięciu samolotów gotowych do startu.
