środa,
Bitwa o Kretę
28 października 1940 roku Włochy zaatakowały Grecję. Nieoczekiwanie słabo uzbrojeni Grecy stawili twardy opór i odrzucili przeważającego liczebnie przeciwnika. Dodatkowym efektem nieudanej inwazji było zwiększenie obecności militarnej Wielkiej Brytanii w Grecji. Brytyjska baza wojskowa na greckiej wyspie Kreta stanowiła zagrożenie dla roponośnych obszarów w Rumunii, które byłyby w zasięgu startujących stamtąd bombowców.
W tym okresie Trzecia Rzesza przygotowywała atak na ZSRR i miało to duże znaczenie. Hitler podporządkował sobie większość krajów Europy południowo-wschodniej, do Paktu Trzech wciągnięto Węgry, Rumunię, Słowację i Bułgarię. Grecja i upierająca się sojuszowi Jugosławia były skazane na agresję. 6 kwietnia 1941 roku Trzecia Rzesza uderzyła na Grecję i Jugosławię. Do 17 kwietnia opanowano Jugosławię, Grecja broniła się dłużej, jednak 23 kwietnia także Grecy podpisali akt kapitulacji. Wojska brytyjskie ewakuowały się na Kretę i do Aleksandrii.
Hitler nie mógł zostawić Krety pod kontrolą Brytyjczyków. Początkowo planowano przeprowadzenie desantu morskiego, jednak wobec obaw przed marynarką brytyjską ostatecznie zdecydowano się na operację powietrznodesantową. 20 maja 1941 roku na wyspie wylądowało na spadochronach i w szybowcach około dziesięciu tysięcy niemieckich żołnierzy ze spadochronowej 7. Dywizji Lotniczej oraz Powietrznodesantowego Pułku Szturmowego. Ich zadaniem było opanowanie lotnisk, które mogły być wykorzystane do sprowadzenia posiłków. Pierwszego dnia spadochroniarze ponieśli spore straty, jednak nie zostali rozbici i 21 maja zdobyli lotnisko Maleme, dzięki czemu przerzucono na Kretę oddziały 5. Dywizji Górskiej oraz artylerię i zaopatrzenie. Po zatopieniu przez Brytyjczyków kilku statków wypełnionych sprzętem i wojskiem zrezygnowano z prób dotarcia na wyspę drogą morską.
W kolejnych dniach w krwawych walkach Niemcy zdobywali kolejne rejony Krety, a opór obrońców zaczął słabnąć. 28 maja po upadku miast Chania i Suda alianckie oddziały zostały rozbite na dwie części. Wynik bitwy był już przesądzony, rozpoczęła się ewakuacja ocalałych oddziałów. Brytyjczycy opuszczali wyspę na okrętach wypływających z portów w Iraklionie i Chora Sfakion zaciekle atakowanych przez niemieckie lotnictwo. Niewielkie oddziały żołnierzy ukryły się w górach, jednak odcięte przez przeciwnika większe jednostki nie miały szans na skuteczną obronę i 1 czerwca skapitulowały.
Atak na Kretę był największą operacją powietrznodesantową wojsk niemieckich podczas drugiej wojny światowej. Zwycięstwo zostało okupione dużymi stratami wynoszącymi 3352 zabitych oraz 2640 rannych, 7. Dywizja Lotnicza oraz Powietrznodesantowy Pułk Szturmowy utraciły zdolność bojową. Brytyjczycy zestrzelili także 250 wrogich samolotów. Niemcy zrezygnowali z prowadzenia operacji powietrznodesantowych o podobnej skali. Zajęcie Krety nie zapobiegło alianckim bombardowaniom rumuńskich pól naftowych. Kampania bałkańska opóźniła niemiecki atak na ZSRR o dwa miesiące, wobec srogiej rosyjskiej zimy miało to duży wpływ na przebieg inwazji.
