poniedziałek,
Antoni Chmielowski
Antoni Chmielowski urodził się 15 sierpnia 1914 roku w Wołczuchach. Ukończył Państwowe Gimnazjum im. Króla Władysława Jagiełły w Gródku Jagiellońskim. W 1934 roku zdał maturę i trafił do Szkoły Podchorążych Piechoty w Różanie, a następnie do następnie Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu. Później odbył kurs samochodowy oraz kurs artylerii przeciwlotniczej. Studiował w Wyższej Szkole Nauk Politycznych w Warszawie.
Podczas kampanii wrześniowej walczył w szeregach 11. Samodzielnego Dywizjonu Artylerii Przeciwlotniczej. Po przejściu na Węgry został internowany. Udało mu się zbiec i pod koniec 1939 roku dotrzeć do Francji. Służył w 5 Pułku Strzelców Pieszych 2 Dywizji Strzelców Pieszych. Brał udział w walkach we Francji. Po jej upadku przedostał się do Wielkiej Brytanii. Początkowo otrzymał przydział do 1 Dyonu Artylerii Przeciwlotniczej, jednak zgłosił się do służby w kraju. W 1942 roku ukończył kurs wywiadu. W nocy z 13 na 14 marca 1943 roku w ramach operacji lotniczej „Window” został przerzucony do okupowanej Polski. Razem z nim do kraju przedostali się porucznik Stefan Ignaszak „Drozd”, podporucznik Stefan Jasieński „Alfa”, podporucznik Władysław Maksyś „Azot”.
Po standardowej aklimatyzacji już jako kapitan otrzymał przydział do komórki „993/G” Wydziału Kontrwywiadu i Bezpieczeństwa Oddziału II Komendy Głównej Armii Krajowej. Po przeniesieniu do Lwowa został kierownikiem referatu legalizacyjnego, a od połowy 1944 roku szefem wywiadu wojskowego w Oddziale II Komendy Obszaru Lwowskiego AK. Po zakończeniu akcji „Burza” we Lwowie objął stanowisko szefa Oddziału II organizacji NIE. W późniejszym okresie był likwidatorem tej organizacji we Lwowie. Jesienią 1945 roku wyjechał do Krakowa.
Pod koniec grudnia 1945 roku został aresztowany przez polskie komunistyczne służby i osadzony w warszawskim więzieniu przy ulicy Rakowieckiej. W 1946 roku został przekazany sowieckiej służbie bezpieczeństwa. Otrzymał karę śmierci zamienioną później na długoletnie więzienie. W łagrach na Kołymie przebywał do 1955 roku. Po powrocie do kraju zamieszkał w Opolu. Ukończył studia magisterskie w Studium Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego. Zmarł tragicznie 2 sierpnia 1969 roku. Kilka razy otrzymał odznaczenia, były to Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari, dwukrotnie Krzyż Walecznych oraz francuski Krzyż Wojenny.
