środa,
Andrzej Wolski
Dziś mija rocznica urodzin żołnierza Szarych Szeregów i Armii Krajowej, powstańca warszawskiego, więźnia politycznego w okresie stalinizmu.
Andrzej Wolski urodził się 5 października 1924 roku w Warszawie. W 1939 roku ukończył trzecią klasę III Miejskiego Męskiego Gimnazjum i Liceum im. Hugona Kołłątaja. Działał w harcerstwie, był członkiem 80. Warszawskiej Drużyny Harcerzy im. Bolesława Chrobrego. Podczas kampanii wrześniowej jako piętnastolatek pełnił służbę pomocniczą w stolicy w ramach Wojennego Pogotowia Harcerzy.
Jeszcze w 1939 roku wstąpił do Szarych Szeregów. Brał udział w akcjach małego sabotażu. Na tajnych kompletach kontynuował naukę, ostatecznie w 1943 roku uzyskał świadectwo dojrzałości. Po przejściu do Grup Szturmowych przeszedł wiele szkoleń i uczestniczył w licznych akcjach bojowych. Podczas akcji pod Arsenałem był członkiem grupy ubezpieczenia. Uczestniczył w odbiciu więźniów pod Celestynowem oraz ataku na niemiecką strażnicę graniczną w Sieczychach zorganizowanym w ramach akcji „Taśma”.
W kwietniu 1944 roku znalazł się w grupie dywersyjnej, która otrzymała zadanie wysadzenia liczącego 190 metrów długości mostu w Tryńczy na Podkarpaciu. Po odpaleniu ładunków okazało się, że most przetrwał eksplozję, zniszczeniu uległo tylko jedno przęsło. Przerwa w ruchu trwałą ponad 48 godzin. W czerwcu 1944 roku brał udział w polegającej na atakowaniu przejeżdżających niemieckich samochodów policyjnych akcji „Pol 47”, jednak jego patrol nie napotkał żadnego pojazdu. W 1944 roku odbył kurs konspiracyjnej szkoły podchorążych „Agrikola” i uzyskał stopień kaprala podchorążego.
Podczas powstania warszawskiego walczył w szeregach batalionu „Zośka” w Zgrupowaniu „Radosław”. Był żołnierzem kompanii „Rudy”. Pierwszego dnia walk uczestniczył w natarciu na koszary niemieckie przy ulicy Spokojnej. Powstańcy opanowali obiekt, zdobywając broń, amunicję, mundury i biorąc do niewoli jeńców. Podczas walk o wolskie cmentarze został lekko ranny. W nocy z 30 na 31 sierpnia 1944 roku podczas próby przebijania się polskich oddziałów ze Starówki jego oddział był jedynym, który drogą naziemną dotarł do Śródmieścia. We wrześniu brał udział w Czerniakowie. 24 września dostał się do niemieckiej niewoli.
Umieszczono go w obozie jenieckim na terenie Niemiec. Pod koniec kwietnia 1945 roku został wyzwolony przez Brytyjczyków. Latem 1946 roku wrócił do Polski, gdzie podjął studia na Politechnice Warszawskiej. Trzy lata później został aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędy Bezpieczeństwa. Za działalność w Armii Krajowej otrzymał wyrok dziesięciu lat pozbawienia wolności. W 1954 roku opuścił więzienie. Kontynuował studia na Wydziale Elektroniki Politechniki Warszawskiej. Uzyskał tytuł magistra, a następnie doktora nauk technicznych.
W 1967 roku wyjechał na kontrakt do Afryki, gdzie pracował jako profesor elektroniki na Uniwersytecie w Zairze. Nie wrócił do kraju, od 1970 roku mieszkał w Kanadzie. Był m.in. twórcą i dziekanem Wydziału Elektrycznego w École de Technologie Supérieure na Université du Québec à Montréal. 28 kwietnia 2011 roku w Montrealu, w Kanadzie.
