sobota,
Aleksy Kowalik
Dziś przypada rocznica urodzin żołnierza Wojska Polskiego, bohaterskiego obrońcy Westerplatte w 1939 roku, kawalera Orderu Virtuti Militari.
Aleksy Kowalik urodził się 23 lipca 1915 roku w Łobodnie niedaleko Częstochowy. Ukończył cztery klasy szkoły powszechnej, pracował jako rolnik. W 1938 roku został powołany do odbycia służby wojskowej. Otrzymał przydział do 77. Pułku Piechoty Legionów w Lidzie. Latem 1939 roku przeniesiono go do Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte.
W 1924 roku Liga Narodów zdecydowała o przekazaniu Polsce półwyspu Westerplatte na potrzeby przeładunku broni i amunicji. Polacy otrzymali zakaz budowy umocnień na półwyspie, jednak na początku lat trzydziestych w ścisłej tajemnicy na terenie Wojskowej Składnicy Tranzytowej zbudowano cztery żelbetowe wartownie. Po zaognieniu stosunków polsko-niemieckich, latem 1939 roku liczebność załogi zwiększono do około 210 żołnierzy.
1 września 1939 roku o godzinie 4:48 na teren składnicy spadły pierwsze pociski. Walka obrońców Westerplatte stała się symbolem polskiego oporu przeciwko niemieckiej agresji. Starszy strzelec Aleksy Kowalik obsługiwał działko przeciwpancerne. 6 września około godziny 3:00 Niemcy podjęli próbę podpalenia lasu porastającego Westerplatte. Chcieli to osiągnąć za pomocą cysterny z materiałem łatwopalnym, która miała zostać zapalona po wtoczeniu na teren strażnicy. Na widok przetaczanego wagonu Polacy otworzyli ogień z broni maszynowej i działka przeciwpancernego. Obsługujący działko Aleksy Kowalik był znany z celnego oka, cysterna eksplodowała na wysokości niemieckich pozycji.
Podczas walk został ranny, po kapitulacji Westerplatte trafił do obozu jenieckiego. Później pracował przymusowo w niemieckich gospodarstwach rolnych w Prusach Wschodnich. W 1941 roku skierowano go do pracy przymusowej na terenie Luksemburga. Wiosną 1945 roku został uwolniony przez amerykańskich żołnierzy. W 1947 roku powrócił do Polski, zamieszkał w Blachowni niedaleko Częstochowy. Do 1971 roku pracował na gospodarstwie rolnym. Później podjął pracę jako wartownik straży przemysłowej w Zakładzie Elektro-Metalurgicznym „Blachownia” w Blachowni. W 1981 roku przeszedł na emeryturę. Zmarł 10 lipca 2011 roku w Blachowni.
