piątek,
Akcja w Celestynowie
W nocy z 19 na 20 maja 1943 roku Niemcy mieli koleją wysłać grupę więźniów politycznych z więzienia na Zamku w Lublinie poprzez Warszawę do niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. O tych planach dowiedział się wywiad Armii Krajowej. Już wcześniej rozpoznano sposób organizowania takich transportów. Otoczona lasami mała stacja kolejowa w Celestynowie położonym około 40 kilometrów od Warszawy wydawała się idealnym miejscem na przeprowadzenie ataku i uwolnienie więźniów. Pociąg, do którego doczepiono więźniarkę, w tym miejscu około godziny 22:30 planowo zatrzymywał się na trzy minuty.
Akcję miał przeprowadzić oddział dyspozycyjny Kedywu Komendy Głównej Armii Krajowej „Motor 30”. Jego dowódca major Jan Wojciech Kiwerski powierzył to zadanie kapitanowi Mieczysławowi Kurkowskiemu. Zastępcą dowódcy akcji był Tadeusz Zawadzki „Zośka”. Przygotowano trzy ciężarówki i jeden samochód osobowy. Około godziny 22:00 żołnierze podziemia dotarli do Celestynowa. Okazało się, że pociąg z Lublina będzie miał trzy godziny opóźnienia. Po długim wyczekiwaniu, o godzinie 1:45 pociąg z Lublina wjechał na stację. Konwojenci zaczęli się ostrzeliwać ze swojego przedziału w więźniarce, jednak ich opór szybko został przełamany. 49 więźniów zostało uwolnionych.
W trakcie akcji podczas wymiany strzałów z Niemcami z innych wagonów dwóch polskich żołnierzy odniosło śmiertelne rany. Byli to podporucznicy Stanisław Kotorowicz oraz Włodzimierz Stysło. Major Jan Wojciech Kiwerski poległ w kwietniu 1944 roku na Wołyniu. Kapitan Mieczysław Kurkowski we wrześniu 1944 roku został zamordowany przez Niemców w powstańczym szpitalu. Tadeusz Zawadzki „Zośka” w sierpniu 1943 roku poległ w ataku na strażnicę Grenzschutzpolizei w Sieczychach koło Wyszkowa.
Akcja w Celestynowie została opisana w książce Aleksandra Kamińskiego „Kamienie na szaniec”. Do tego wydarzenia nawiązali w jednym z odcinków twórcy serialu telewizyjnego „Czas honoru”.
