wtorek,
1920: Front Północny
Dyrektywą Wodza Naczelnego Józefa Piłsudskiego z 17 maja 1920 roku utworzono związek operacyjny Wojska Polskiego pod dowództwem generała Stanisława Szeptyckiego. Początkowo od nazwiska dowódcy przyjął on nazwę Frontu Szeptyckiego, 5 lipca uległa ona zmianie na Front Północno-Wschodni, a od 6 sierpnia przyjęła formę Front Północny. Od sierpnia 1920 roku dowódcą formacji był generał broni Józef Haller.
W początkowej fazie wojny polsko-bolszewickiej uznano, że fronty są w dużej mierze improwizowane i ograniczają wpływ najwyższego dowództwa na sytuację na froncie. 23 marca na wschodzie miejsce trzech frontów zajęło pięć armii. Po niedługim czasie okazało się, że bezpośrednie dowodzenie większą ilością formacji sprawia problemy. Kiedy 14 maja ruszyło natarcie bolszewickich wojsk Michaiła Tuchaczewskiego, po trzech dniach wszystkie armie operujące litewsko-białoruskim podporządkowano generałowi Stanisławowi Szeptyckiemu, a nowa formacja otrzymała nazwę Front Szeptyckiego.
Pierwszym większym starciem Frontu Szeptyckiego była bitwa pod Berezyną. Zakończyła się ona na początku czerwca połowicznym zwycięstwem Polaków, bolszewicy ponieśli duże straty i zostali wyparci, jednak walka wyczerpała wszystkie rezerwy generała Szeptyckiego. 4 lipca ruszyła kolejna sowiecka ofensywa. Po początkowych sukcesach Polacy zostali zmuszeni do odwrotu, który zakończył się aż pod Warszawą w sierpniu 1920 roku.
W sierpniu dowództwo przejął generał broni Józef Haller. Szepetycki musiał odejść z powodu choroby i konfliktów z Józefem Piłsudskim. W bitwie warszawskiej Front Północny toczył walki z praktycznie całością sił bolszewickiego Frontu Zachodniego, który próbował obejść polską stolicę od zachodu. Żołnierze formacji Józefa Hallera brali udział w bojach pod Radzyminem, Nasielskiem, Pułtuskiem, Mińskiem Mazowieckim. Pod koniec września 1920 roku Front Północny został rozwiązany.
