sobota,
16 Pułk Ułanów Wielkopolskich
Pod koniec 1918 roku z inicjatywy Wojciecha Świerczyka, hrabiego Stanisława Korzboka-Łąckiego i hrabiego Mieczysława Kwileckiego w wielkopolskim miasteczku Lwówek i okolicznym majątku Posadowo sformowano oddział jazdy złożony z byłych kawalerzystów armii niemieckiej narodowości polskiej. Licząca 33 żołnierzy formacja pod komendą plutonowego Wojciecha Świerczyka dołączyła do powstania wielkopolskiego. Wkrótce oddział został nazwany jako szwadron jazdy Okręgu II. Na jego bazie w maju 1919 roku w Biedrusku pod Poznaniem sformowano 2. Pułk Ułanów Wielkopolskich, którego dowództwo objął podpułkownik Roman Pasławski.
18 listopada 1919 roku jednostka otrzymała sztandar ufundowany przez Koło Ziemianek Wielkopolskich. Uroczyste poświęcenie i wręczenie sztandaru odbyło się na Placu Wolności w Poznaniu z udziałem dowódcy Frontu Wielkopolskiego generała Józefa Dowbora-Muśnickiego. Jako sztandarowy wystąpił plutonowy Wojciech Świerczyk. Od stycznia 1920 roku do końca swojego istnienia pułk stacjonował w Bydgoszczy. Podczas ujednolicania nazw polskich oddziałów kawalerii jednostka otrzymała numer 16 i od tej pory nosił nazwę 16. Pułk Ułanów Wielkopolskich. Od marca 1920 roku 16. Pułk Ułanów walczył w wojnie polsko-bolszewickiej, m.in. pod Bereźnem, Brodami, Białymstokiem, Wisznicą i Baszami. W listopadzie formacja powróciła do garnizonu w Bydgoszczy.
Jednostka kultywowała tradycje sformowanego w Tarnopolu na Podolu w czasach Księstwa Warszawskiego Pułku 7 Jazdy Galicyjsko-Francuskiej przemianowanego w 1809 roku na Pułk 16 Ułanów Księstwa Warszawskiego. W 1927 roku Minister Spraw Wojskowych marszałek Polski Józef Piłsudski jako datę święta pułkowego ustanowił 26 lipca. Tego dnia wypadała rocznica boju z bolszewikami pod Szczurowicami. Z końcem 1937 roku Minister Spraw Wojskowych generał dywizji Tadeusz Kasprzycki przemianował pułk na „16 Pułk Ułanów Wielkopolskich imienia generała dywizji Gustawa Orlicz-Dreszera”.
W 1939 roku 16. Pułk Ułanów Wielkopolskich wchodził w skład Pomorskiej Brygady Kawalerii włączonej do Armii „Pomorze”. W pierwszych dniach drugiej wojny światowej toczyły walki Borach Tucholskich. 3 września 1939 roku w pobliżu wsi Bukowiec 16. Pułk Ułanów Wielkopolskich pod dowództwem podpułkownika Juliana Arnoldta-Russockiego starł się z oddziałami 3. Niemieckiej Dywizji Pancernej wspieranymi przez lotnictwo. W zaciętej walce spieszeni ułani zniszczyli co najmniej piętnaście czołgów. Polska jednostka poniosła duże straty i utraciła zdolność operacyjną, zginęło 131 jej żołnierzy. 7 września podpułkownik Julian Arnoldt-Russocki rozwiązał 16. Pułk Ułanów Wielkopolskich.
