wtorek,
1 Samodzielna Kompania Commando
20 września 1942 roku w szkockim mieście Cupar rozpoczęła się rekrutacja do polskiej kompanii komandosów.
Latem 1942 roku Brytyjczycy zaproponowali Naczelnemu Wodzowi Polskich Sił Zbrojnych generałowi Władysławowi Sikorskiemu utworzenie polskiego oddziału specjalnego. Oddział miałby stać się częścią elitarnej formacji Commando. 28 sierpnia 1942 roku generał Sikorski wydał rozkaz o stworzeniu polskiej kompanii komandosów. Oddział miał liczyć 86 żołnierzy. Dowódcą kompanii został kapitan Władysław Smrokowski. 20 września 1942 roku rozpoczęto rekrutację w szkockim mieście Cupar. Większość kandydatów pochodziła ze stacjonującego w pobliżu 2. Batalionu Strzelców. Liczba chętnych przekroczyła oczekiwania, wybierano najlepszych pod względem sprawności fizycznej, poziomu wyszkolenia i posiadanych kwalifikacji. Kompanię sformowano do końca września.
10 października przyszli polscy komandosi wyjechali do Północnej Walii, gdzie przeszli intensywne i wszechstronne szkolenie prowadzone przez Brytyjczyków. Polska kompania weszła w skład brytyjskich oddziałów Commando jako szósta kompania (No. 6 Troop) 10. Międzyalianckiego Commando. Po kilku tygodniach szkolenia Polaków skierowano do szkockiego zamku Achnacarry w Highland. Znajdował się tam główny ośrodek szkoleniowy oddziałów Commando, Commando Basic Training Centre. W Szkocji zrealizowano ciężki trzytygodniowy kurs, który obejmował techniki walki wręcz, strzelanie z różnych rodzajów broni, wspinaczkę górską, pływanie, sztukę survivalu, pracę zespołową. Uzupełnieniem szkoleń w Wielkiej Brytanii był trening odbyty w nowych warunkach klimatycznych w Algierii.
1 grudnia 1943 6 Troop wylądował w południowych Włoszech. Polscy komandosi brali udział w licznych operacjach, 21 spośród nich otrzymało Ordery Wojenne Virtuti Militari i Krzyże Walecznych. Wiosną 1944 roku komandosów majora Smrokowskiego włączono w skład 2. Korpusu Polskiego generała Władysława Andersa. Jako pododdział 5. Kresowej Dywizji Piechoty brali udział w walkach o Monte Cassino. Wspólnie ze szwadronem szturmowym 15. Pułku Ułanów Poznańskich tworzyli Zgrupowanie Commando. W walkach pod Monte Cassino straty oddziału wyniosły 52 rannych i 8 zabitych.
W czerwcu żołnierze majora Smrokowskiego zostali przerzuceni w rejon Campobasso. Po połączeniu z 111. Kompanią Ochrony Mostów powstało tzw. drugie Zgrupowanie Commando. Oddział uczestniczył w kampanii adriatyckiej. Na początku lipca polscy komandosi opanowali Monte Freddo. Po kolejnych walkach, 18 lipca jako pierwsza polska jednostka weszli do Ankony. Po wybuchu powstania warszawskiego polskie dowództwo mimo wyraźnego zakazu ze strony Brytyjczyków rozważało możliwość przerzutu komandosów w okolice Warszawy. Na początku sierpnia Zgrupowanie Commando zostało rozwiązane, a jego żołnierze weszli w skład nowej jednostki, 2. Batalionu Komandosów Zmotoryzowanych. W kwietniu 1945 roku jednostka wzięła udział w bitwie o Bolonię.
Po zakończeniu wojny przez rok 2. Batalion Komandosów Zmotoryzowanych stacjonował we Włoszech. Latem 1946 roku został przetransportowany drogą morską do Wielkiej Brytanii. 30 czerwca 1947 roku jednostkę rozwiązano.
