piątek,
1 Pułk Czołgów
17 czerwca 1919 roku do Polski przybył 1 Pułk Czołgów Armii Polskiej generała Józefa Hallera. Jednostka ta zapoczątkowała rozwój broni pancernej w Wojsku Polskim. Na pamiątkę tego wydarzenia 17 czerwca w Polsce obchodzony jest jako Święto Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych.
4 czerwca 1917 roku francuski prezydent Raymond Poincaré wydał dekret o powołaniu Armii Polskiej we Francji. Początkowo żołnierze formacji wywodzili się głównie spośród Polaków ze Stanów Zjednoczonych oraz emigrantów z Kanady i Francji. Później dołączyli do nich Polacy z przebywających we Francji oddziałów rosyjskich. Ochotnicy przybywali także z Brazylii, Argentyny, Wielkiej Brytanii. Akcję werbunkową prowadzono także wśród polskich jeńców z armii niemieckiej i austriackiej. W październiku 1918 roku francuskiego dowódcę zastąpił generał Józef Haller. Z powodu jasnoniebieskiego koloru mundurów polskie formacje nazywano Błękitną Armią. Zakończenie działań wojennych sprzyjało rozwojowi Armii Hallera, dołączali polscy ochotnicy z innych armii państw biorących udział w konflikcie. Z demobilizowanych jednostek francuskich pozyskano duże ilości sprzętu i uzbrojenia.
1 Pułk Czołgów sformowano wiosną 1919 roku z inicjatywy generała Hallera i Komitetu Narodowego Polskiego w Paryżu. Sprzęt pozyskano z francuskiego 505. Pułku Czołgów. Z tej jednostki wywodziła się także większość kadry oficerskiej pierwszej polskiej jednostki pancernej. Pułk składał się z pięciu kompanii. W jednostce służyło 45 oficerów, 112 podoficerów i 684 szeregowców. Polacy dostali do dyspozycji 120 czołgów typu Renault FT 17. FT 17 był lekkim czołgiem skonstruowanym we Francji w 1917 roku. Pojazdem tym inspirowali się twórcy prawie wszystkich kolejnych maszyn tego typu – Renault FT 17 to pierwszy czołg z przedziałem bojowym umieszczonym z przodu, przedziałem napędowym z tyłu oraz uzbrojoną w pełni obrotową wieżą.
W czerwcu 1919 roku 1. Pułk Czołgów przetransportowano do Polski. Dzięki temu Polska stała się ówcześnie prawdopodobnie czwartą potęgą pancerną świata. Już w sierpniu oddział przeszedł swój zakończony sukcesem chrzest bojowy w walkach z Armią Czerwoną pod Bobrujskiem. W wojnie polsko-bolszewickiej polskie czołgi były używane w niewielkich grupach wspierających piechotę. Za zasługi bojowe w wojnie 1919–1920 trzydziestu jeden żołnierzy 1. Pułku Czołgów zostało odznaczonych Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Bezpośrednio po zawieszeniu broni jednostka stacjonowała we Lwowie. W 1921 roku 1. Pułk Czołgów rozbito na kilka mniejszych jednostek, jednak już po roku Ministerstwo Spraw Wojskowych nakazało odtworzenie formacji. Od 1922 roku jednostka stacjonowała w Żurawicy. W jej skład wchodziły trzy bataliony czołgów. W 1930 roku formację przeniesiono do Poznania. Rok później jednostkę przemianowano na 1. Pułk Pancerny.
