środa,
Robak internetowy ILOVEYOU
Dziewiętnaście lat temu do setek skrzynek e-mailowych dotarła wiadomość z tematem „ILOVEYOU” i załącznikiem „LOVE-LETTER-FOR-YOU.TXT.vbs”. Zaintrygowani użytkownicy otwierali załącznik i tym samym, jeśli robili to w systemie Windows, uruchamiali grożnego robaka internetowego. Korzystając z książki adresowej ofiary, robak wysyłał swoje kopie w jej imieniu. Niestety dokonywał także zmian w systemie użytkownika – losowo nadpisywał swoją kopią znalezione pliki.
ILOVEYOU był skryptem napisanym w języku VBScript. Dzięki temu łatwo było tworzyć jego mutacje, jednak najczęściej różniły się one od oryginału jedynie tytułem i treścią wiadomości. Wykorzystano domyślne ustawienia systemów Windows, ukrycie wyświetlania rozszerzeń plików powodowało, że skrypt „LOVE-LETTER-FOR-YOU.TXT.vbs” widoczny był jako „LOVE-LETTER-FOR-YOU.TXT”.
4 maja 2000 robak zainfekował dziesięć procent komputerów podłączonych do Internetu na całym świecie. Wśród ofiar były m.in. Kongres USA, Biały Dom, brytyjska Izba Gmin oraz wiele wielkich korporacji. Straty oszacowano na pięć i pół miliarda dolarów. Jako twórców wirusa zidentyfikowano dwóch filipińskich programistów komputerowych – Reonela Ramonesa i Onela de Guzmana. Ponieważ na Filipinach nie istniały żadne przepisy dotyczące tworzenia złośliwego oprogramowania, próby prokuratury podciągania postępku programistów pod inne przestępstwa (np. wandalizm, zbrodnia, przestępstwo elektroniczne) zostały odrzucone przez sąd. Już dwa miesiące po premierze robaka filipiński parlament uchwalił przepisy pozwalające uniknąć takich sytuacji w przyszłości.
Już 5 maja 25-letni tajski informatyk Narinnat Suksawat opublikował program naprawiający zniszczenia powodowane przez robaka. Dwa miesiące później programista pracował w uznanej firmie Sun Microsystems. Dzięki robakowi ILOVEYOU sławę zyskała mało znana brytyjska firma MessageLabs. Okazało się, że jej oprogramowanie antywirusowe uchroniło użytkowników przed wirusem. W 2008 roku firma MessageLabs została przejęta przez Symantec.
