wtorek,
Procesory PowerPC
Architektura mikroprocesorów PowerPC to wspólne dzieło firm Apple, IBM i Motorola. Na początku lat osiemdziesiątych w firmie IBM opracowano architekturę POWER. Jej nazwa to akronim angielskiego Performance Optimization With Enhanced RISC. Firma Apple w tym czasie silnie współpracowała z przedsiębiorstwem Motorola, jednak zdawała sobie sprawę z potencjalnego problemu uzależnienia od jednego dostawcy i prowadziła własne badania nad układami. Wkrótce później Apple zostało włączone przez IBM do projektu jednoukładowego mikroprocesora opartego o mikroarchitekturę POWER. Firma Apple zdawała sobie sprawę z wielkiego doświadczenia Motoroli w produkcji mikroprocesorów i doprowadziła do dołączenia do projektu trzeciego przedsiębiorstwa. Powstałe konsorcjum Apple-IBM-Motorola od pierwszych liter nazw członków przeszło do historii pod nazwą AIM Alliance.
AIM Alliance opracowało specyfikację PowerPC (Performance Computing). Przyniosło to duże korzyści dla każdej ze stron. IBM pozyskał doświadczonego producenta procesorów. Firma Apple mogła montować do swoich produktów jeden z najszybszych procesorów RISC na rynku, a dodatkowo otrzymała gigantyczne wsparcie marketingowe ze względu na światową rozpoznawalność IBM. Motorola dysponowała nowoczesną architekturę procesora RISC i mogła liczyć na pomoc technologiczną z IBM. Układy PowerPC zostały doskonale przyjęte przez rynek.
Firma Apple wyprodukowała linię komputerów opartą o procesory PowerPC. Po wprowadzeniu pierwszego modelu Power Macintosh w 1994 roku firma w ciągu następnych dwóch lat we wszystkich komputerach przeszła na nowe procesory. Do połowy 1995 roku linia Power Macintosh wyparł z produkcji prawie wszystkie inne komputery Apple. W maju 1995 roku wprowadzono na rynek pierwszy komputer Apple zgodny ze standardem PCI, Power Macintosh 9500. Latem tego samego roku do sprzedaży trafiły modele Power Macintosh 7200, 7500 i 8500. W latach 1994–1997 powstało wiele serii komputerów Power Macintosh: PM 4400 z obudową typu desktop, PM 5200, Centris 610 z płaską obudową typu desktop nazywana jako „pizza”, Quadra 630 z obudową typu desktop, Performa 6400, IIvx z obudową typu desktop, PM 7500 z obudową typu desktop, Quadra 800, PM 9600. Pod koniec 1997 roku do sklepów trafiły komputery z serii Power Macintosh G3 nazwanej tak na cześć trzeciej generacji procesora PowerPC.
Począwszy od modeli G4 z 1999 roku, nazwę Power Macintosh zastąpiono nową nazwą Power Mac. Z technicznego punku widzenie wszystkie komputery Apple do 2005 roku należą do serii Power Mac, ponieważ montowano w nich procesory PowerPC. 6 czerwca 2005 roku Steve Jobs na konferencji Worldwide Developers Conference ogłosił zamiar wprowadzenia w komputerach firmy Apple platformy x86. W 2005 roku firma Apple była rozczarowana powolnym rozwojem architektury PowerPC. W porównaniu do osiągnięć konkurencji szczególnie dotkliwe było porównanie osiągów do zużywanej energii, co mocno wpływa na długość pracy laptopa na baterii. Kolejnym problemem w przypadku komputerów przenośnych z firmy Apple była duża ilość ciepła wydzielana przez procesory PowerPC. W tamtym okresie nastąpił dość duży wzrost rynku laptopów i firma Apple musiała szukać nowych rozwiązań. Wybierać można było właściwie tylko spośród dwóch firm – Intel i AMD. Prawdopodobnie z powodu mniejszego poboru prądu przez procesory zdecydowano się na produkty Intela.
