wtorek,
Maurice Wilkes
Maurice Wilkes przyszedł na świat się w Dudley, w Anglii. Uczył się w King Edward VI College w Stourbridge. W czasach szkolnych amatorsko zajmował się radiem. Ukończył studia na Wydziale Matematyki St John’s College na Uniwersytecie Cambridge. Na tej samej uczelni obronił doktorat z fizyki i podjął pracę jako asystent. Podczas drugiej wojny światowej służył w wojskach radarowych. Po wojnie kontynuował pracę na uczelni.
Zainteresował się amerykańskimi dokonaniami w dziedzinie komputerów. Pojechał do Stanów Zjednoczonych, aby wziąć udział w jednorazowo zorganizowanych wykładach Moore School Lectures, które obejmowały praktycznie wszystkie aspekty informatyki istotne dla budowy i działania komputerów. Był obecny na prezentacji komputera ENIAC. Przy okazji wykładów poznał takich wybitnych pionierów informatyki jak John von Neumann, John Mauchly, Herman Goldstine, John Presper Eckert. Wiedza, którą zdobył podczas krótkiego wyjazdu do USA, posłużyła mu jako punkt wyjścia do projektu własnego komputera.
W trakcie trwającej pięć dni powrotnej podróży statkiem opracował logiczną strukturę maszyny, która stała się później komputerem EDSAC. Jego laboratorium dysponowało wystarczającymi funduszami, aby natychmiast podjąć prace. Wilkes został kierownikiem projektu mającego na celu budową komputera Electronic Delay Storage Automatic Calculator. Miał bardzo praktyczne podejście, nie dążył do wynalezienia nowatorskiej maszyny, ale opierał się na sprawdzonych metodach. Pierwszy program na komputerze EDSAC uruchomiono 6 maja 1949 roku. Komputer zbudowano zgodnie z architekturą von Neumanna. W maszynie wykorzystano pamięć na rtęciowych liniach opóźniających oraz lampy próżniowe dla układów logicznych. W 1953 roku David Wheeler rozszerzył konstrukcję rejestr indeksowy. EDSAC był pierwszą maszyną wykorzystaną w praktyce, która przez kilka lat pracowała na potrzeby badań uniwersyteckich.
W 1951 roku opracował koncepcję mikrokodu, programu implementującego listę rozkazów procesora w specjalnej szybkiej pamięci ROM. Koncepcja ta została wdrożona po raz pierwszy w EDSAC2. Kolejnym projektem był Titan, komputer opracowany wspólnie przez Uniwersytet Cambridge oraz firmę Ferranti. Wilkesowi przypisuje się wprowadzenie koncepcji bibliotek programistycznych. Pomysł ten pozwolił na ponowne wykorzystanie tego samego kodu w prosty sposób i ułatwił programowanie, a także stymulował rozwój języków programowania wysokiego poziomu. Pracował nad wczesną wersją systemu współdzielenia czasu oraz obliczeniami rozproszonymi.
Otrzymał wiele nagród i wyróżnień, w tym nagrodę Turinga w 1967 roku jako projektant i wykonawca pierwszego komputera wykorzystującego program przechowywany w pamięci wewnętrznej. Zmarł 29 listopada 2010 roku w Cambridge.
